Η Ευρωπαική Ένωση της πίκρας μας, των ψευδαισθήσεων και των οραμάτων τους

Ε Π Ω Ν Υ Μ Ω Σ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση της πίκρας μας, των ψευδαισθήσεων

και των οραμάτων τους.

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών και ωρών «φωνάζουν» για το αυτονόητο. Το έχουμε γράψει και το επαναλαμβάνουμε: το λέμε από την 9 Ιουλίου του 1961 που υπογράψαμε ως χώρα την πρώτη Συμφωνία Σύνδεσης με την Ε.Ο.Κ., τότε που το ΚΚΕ ήταν παράνομο:

Είναι απάτη ο ισχυρισμός ότι μπορεί η ΕΕ, αυτό το οικοδόμημα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων να γίνει φιλολαϊκό. Οι αντιπαραθέσεις στην ΕΕ και στην ευρωζώνη δεν είναι για να γίνει η «ΕΕ των λαών», αλλά για να είναι πιο ενιαία και αποτελεσματική η αντιδραστική πολιτική της ενάντια στους λαούς. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι ο παράδεισος που προπαγάνδιζαν όλα τα κόμματα της ευρωλατρείας και ευρωλαγνίας. Είναι το κάστρο της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας. Είναι η ένωση καπιταλιστών – ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς. Είναι ψευδαίσθηση, αυταπάτη και απάτη ότι στη λυκοσυμμαχία αυτή χωράει διαπραγμάτευση για να σώσεις ή να περισώσεις κάτι.

«Κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί, αξιοπρέπεια κι ελπίδα να βγαίνουν στο σφυρί» (κατά το «Μεγάλο μας Τσίρκο).

«Τώρα το κατάλαβες οι καπιταλιστικές Ευρώπες τι σημαίνουν; Έτσι σοφός που έγινες; (κατά Καβάφη).

Σοσιαλδημοκρατία: πλασιέ των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων επιλογών

Η εκτίμησή μας για το ΠΑΣΟΚ (του «παλιού») ήταν ότι είναι ένα ιδιότυπο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα λόγω του «ιδεολογικού αχταρμά» των θέσεών του. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τον ΣΥΡΙΖΑ που κουβαλάει την αθάνατη καθώς φαίνεται - «ανδρεοπαπανδρεική κληρονομιά», γιατί πόσο διαφέρει η τακτική του Τσίπρα από αυτήν του Ανδρέα, οποίος από την «ΕΟΚ των μονοπωλίων» και αφού πρώτα κατάγγειλε τη συνθήκη του Μάαστριχτ ως «επιβολή της μπότας του Γερμανού τραπεζίτη πάνω στην Ευρώπη», μετά υπερψήφιζε και συνυπέγραφε την συνθήκη του Μάαστριχτ;  Ή πόσο διαφέρει η πολιτική πρακτική του από το «Φεύγουν οι βάσεις που μένουν»;

Δέστε διαχρονικά τις πρακτικές της σοσιαλδημοκρατίας και των «Κεντροαριστερών» κυβερνήσεων:

 Ο «πρώην κομμουνιστής» Μάσιμο ντ' Αλέμα (για την εκλογή του οποίου ο ΣΥΝ πανηγύριζε γιατί, τάχα, πήρε τη εξουσία η αριστερά στην Ιταλία),  για να σχηματίσει κυβέρνηση, στήριξε μετά πάθους το οικονομικό κατεστημένο της γειτονικής χώρας,

επιβεβαιώνοντας έτσι την ιστορική εμπειρία ότι, οι κυβερνήσεις της "κεντροαριστεράς" είναι οι αποτελεσματικότεροι πλασιέ των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων επιλογών και αναλαμβάνουν δράση εκεί που οι ομοϊδεάτες τους κεντροδεξιοί δεν μπορούν να προχωρήσουν.

Έτσι προχωρά και ο ΣΥΡΙΖΑ που σημειωτέον υπήρξε ένθερμος θαυμαστής του Κλίντον. Να τι έλεγε ο  Αλ. Τσίπρας  σε συνέντευξη του στην εφημερίδα

 «Wall Street Journal»: Το «μοντέλο Ομπάμα» λείπει από την Ευρώπη! Σύμφωνα, μάλιστα, με την εφημερίδα, ο Α. Τσίπρας τάσσεται ευνοϊκά στο πρόγραμμα «New Deal» που ακολούθησε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ την περίοδο της μεγάλης ύφεσης, αλλά και στο πακέτο στήριξης του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, το οποίο, όπως ανέφερε, λείπει από την Ευρώπη!

 «Η πρώτη μας επιλογή είναι να πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας ότι δεν πρέπει, για το δικό τους συμφέρον, να διακοπεί η χρηματοδότηση» αναφέρει ο Αλ. Τσίπρας και προσθέτει με νόημα, «η Ελλάδα δεν έχει την πρόθεση να προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες». Συμπληρώνει μάλιστα πως και οι δύο πλευρές «πρέπει να υποχωρήσουν πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο (σ.σ. να καταρρεύσει η Ευρωζώνη) και να βρούμε μία ευρωπαϊκή λύση». Υπερασπίστηκε φυσικά το ευρώ λέγοντας «το εθνικό μας νόμισμα είναι το ευρώ (...) μία έξοδος από το ευρώ θα είχε πολλαπλές αρνητικές συνέπειες. Δεν είναι κάτι που επιθυμούμε, δεν είναι κάτι που επιδιώκουμε».

«Υπάρχουν πτυχές της πολιτικής που ακολουθεί στις ΗΠΑ που βρίσκονται εν παραλληλία με τη βασική αντίληψη της δικής μας στρατηγικής για την αντιμετώπιση του χρέους (...) Επεκτατική δημοσιονομική πολιτική. Εμείς λέμε να πληρώσουν οι πλούσιοι. Εν μέρει το προσπαθεί με δυσκολίες ο Ομπάμα στην Αμερική»!

Τα διαπιστευτήρια του σαν ικανού διαχειριστή της εξουσίας των μονοπωλίων συνεχίζει να καταθέτει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας. Είναι σαφές ότι ο Αλ. Τσίπρας εισηγείται μια πολιτική που θα επισπεύσει την επαναφορά του ντόπιου κεφαλαίου σε τροχιά ανάπτυξης και θα προσφέρει κυριολεκτικά ψίχουλα στα πλέον εξαθλιωμένα τμήματα του λαού.

Για τον σκοπό αυτό το «κάλπικο» ΟΧΙ που πρότεινε παραπλανώντας τον λαό για να το «ρίξει», το έκανε ΝΑΙ στην κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος του λαού με το Γ’ Μνημόνιο που πρότεινε και πέρασε απ’ τη Βουλή με την στήριξη των άλλων κομμάτων της ευρωλατρείας. Παράλληλα καταφέρνει να πετύχει δύο πράγματα:

Ένα πρώτο: έδωσε την δυνατότητα στα κόμματα-ολετήρες του λαού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και τα συμπληρωματά τους να «βγάλουν γλώσσα» και ένα δεύτερο να χρεοκοπήσει την  ιδέα της «αριστεράς».

 Γιατί πολύ γρήγορα φαίνεται ότι δικαιώνεται η εκτίμηση - πρόβλεψη ότι σε λίγο καιρό ο λαός θα ακούει για "αριστερά" και θα γυρίζει με αποστροφή την πλάτη του.

Σοσιαλδημοκρατία, Οπορτουνισμός, Ρεφορμισμός, Ρεβιζιονισμός

Όχι δεν το έχω σκοπό να κάνω ιδεολογικά μαθήματα. Αλλά για να δούμε, να θυμηθούμε και να συνδέσουμε μερικά πράγματα με το σήμερα:

Σοσιαλδημοκρατία: πολιτικό ρεύμα μέσα στο εργατικό κίνημα που αποσκοπεί στην ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στο κρατικομονοπωλιακό σύστημα και στην σταθεροποίηση και μεταρρύθμιση του κρατικομομοπωλιακού καπιταλισμού. Στηρίζεται απόλυτα σε ένα εκλεκτικό μείγμα αστικών θεωρήσεων ενώ ως προς το περιεχόμενό του έχει ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Για να διατηρήσει την επιρροή του πάνω στους εργαζόμενους συνδέεται με τον ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό.

Ρεφορμισμός:Μορφή εμφάνισης της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής στο εργατικό κίνημα. Αντικαθιστά την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στον καπιταλισμό για τον σοσιαλισμό, με μικρές μεταρρυθμίσεις που δε θίγουν τα θεμέλια του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Ρεβιζιονισμός (αναθεωρητισμός): Πρόκειται για ένα ρεύμα του οπορτουνισμού μέσα στο εργατικό κίνημα, που επιδιώκει να ευνουχίσει, να εκχυδαίσει, να μηδενίσει τον Μαρξισμό με την αναθεώρηση.

Οπορτουνισμός: Οπορτουνιστής δεν είναι ο εργαζόμενος που έχει ρεφορμιστικές αυταπάτες, συντηρητικές αντιλήψεις, φοβίες και προκαταλήψεις απέναντι στην επαναστατική προοπτική.

Οπορτουνιστής είναι αυτός που διετέλεσε στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος, υποχώρησε μπροστά στην ταξική πάλη, πανικοβλήθηκε μπροστά στην αντεπανάσταση και την ήττα, πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την πρώτη απόπειρα για σοσιαλιστική οικοδόμηση, την πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, προσπάθησε να αλλάξει το χαρακτήρα του Κόμματος από τα μέσα, αποφάσισε να το εγκαταλείψει αρνούμενος στην πραγματικότητα το ρόλο του είτε αυτό το έκανε με αριστερά είτε με δεξιά προσχήματα. Οχι μόνο δεν παραδέχτηκε την υποχώρησή του πηγαίνοντας απλά σπίτι του αλλά προβάλλει αυτή την υποχώρηση ως δρόμο για την επαναστατική προοπτική. Αυτό είναι ο οπορτουνιστής και αυτός μπορεί να αλλάζει φρασεολογία, επιχειρηματολογία με μεγάλη ευκολία, να προσαρμόζεται στις συνθήκες, αφού στερείται αρχών. Ομως έχει κάτι σταθερό που δεν αλλάζει: την υποταγή στην αστική πολιτική και την αστική ιδεολογία και αυτό εκδηλώνεται συγκεκριμένα σε κάθε ιστορική φάση.

понимаешь товарищ? > Πανιμάγιου Τοβάριτς; > Κατάλαβες (πρώην) σύντροφε;

Τι να κάνουμε;

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ. Μιλάμε για ρήξη με το κεφάλαιο που περιλαμβάνει και την  έξοδο από την ΕΕ με προοπτική να πάρει στα χέρια του την εξουσία ο λαός. Με πρώτο βήμα την αφαίρεση των κλειδιών της οικονομίας από τα μονοπώλια, απ’ την ολιγαρχία που θα σημάνει την ασυνέχεια του καθεστώτος, αφού χωρίς αυτή την ασυνέχεια είτε μέσα είτε έξω από την ΕΕ οι κανόνες της ΕΕ θα συνεχίσουν να ισχύουν. Αυτή είναι η λύση για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το Grexit, η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής, που την άρχουσα τάξη θα στηρίζουν, άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει. Γι αυτό λέμε ότι είναι ανόητο να προσπαθούν κάποιοι να περιγράψουν την ρήξη με το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή».

Προϋπόθεση είναι η οργάνωση του λαϊκού παράγοντα, της εργατική τάξης, όλων των λαϊκών στρωμάτων, που με την μορφή ενός εσωτερικού αρραγούς και ακατάβλητου μετώπου, απέναντι στους εκβιασμούς ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ θα αντιτάξει με αποφασιστικότητα την δύναμη της ενότητάς του.

Κιλκίς 12/7/2015

Κώστας Πινέλης

(Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες «Ειδήσεις» και «Πρωϊνή» του Κιλκίς)