Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Το ΚΚΕ για το 1821



Το ΚΚΕ για την 25η Μαρτίου

Σε ανακοίνωσή του για την 25η Μαρτίου, το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής:

«Η επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι η πάλη των λαών, οι λαϊκές εξεγέρσεις κι επαναστάσεις ενάντια στις ξεπερασμένες κοινωνικές τάξεις αποτελούν τη δύναμη που κινεί την ιστορία προς τα μπρος και μπορούν να νικήσουν αντιπάλους που φαντάζουν πανίσχυροι.
Το 1821 οι δυνάστες του λαού ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία, οι φεουδάρχες, Έλληνες και Τούρκοι, η Ιερή Συμμαχία. Η προοδευτική αστική τάξη της εποχής, ως φορέας των νέων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, που ωρίμασε ιδεολογικά μέσα στο περιβάλλον το οποίο είχε διαμορφώσει η Γαλλική Επανάσταση και οι άλλες μεγάλες αστικές επαναστάσεις της εποχής, μπήκε επικεφαλής του αγώνα ενάντια στους τότε δυνάστες, ξεσηκώνοντας τη φτωχολογιά, τις καταπιεζόμενες από τη φεουδαρχία λαϊκές μάζες. Σήμερα, οι δυνάστες του λαού είναι το κεφάλαιο και η εξουσία του, οι διεθνείς του συμμαχίες, οι σύγχρονες «Ιερές Συμμαχίες» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενώ η εργατική τάξη είναι ο φορέας της κοινωνικής εξέλιξης.
Όπως το 1821 η ανερχόμενη τότε αστική τάξη ηγήθηκε στον αγώνα για την ανατροπή των ιστορικά ξεπερασμένων φεουδαρχικών σχέσεων, για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό και για τη δημιουργία του δικού της κράτους, έτσι και σήμερα η κοινωνική εξέλιξη και πρόοδος, απαιτεί η εργατική τάξη να τεθεί επικεφαλής μιας συμμαχίας με τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα, που θα ανατρέψει το ξεπερασμένο και σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και θα οικοδομήσει μια νέα κοινωνία με εργατική – λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Αυτό είναι το σύγχρονο νόημα και μήνυμα του «1821», με βάση το οποίο η εργατική τάξη, ο λαός, το κίνημα πρέπει να προσεγγίσει και να «γιορτάσει» την επέτειο της επανάστασης και το οποίο καμία σχέση δεν έχει με τα καλέσματα για «εθνική ομοψυχία» που απευθύνουν στο λαό, το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί τους, χθεσινοί και σημερινοί κυβερνώντες.
Όλοι αυτοί αποσιωπούν ή διαστρεβλώνουν το κοινωνικό περιεχόμενο του 1821, τον επαναστατικό και εξεγερτικό του χαρακτήρα. Κρύβουν ότι ούτε το 1821 υπήρχε «εθνική ομοψυχία». Υπήρχαν και τότε Έλληνες που εχθρεύονταν την επανάσταση, υπερασπίζονταν το παλιό κοινωνικό καθεστώς, την εξουσία του Σουλτάνου και την Ιερή Συμμαχία, γιατί αντλούσαν προνόμια απ’ αυτό. Καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία και την υποταγή, το μάταιο του αγώνα και της επανάστασης. Σήμερα, κρύβουν ότι δε μπορεί να υπάρξει «εθνική ομοψυχία» σε μια κοινωνία που υπάρχουν τάξεις με αντιτιθέμενα συμφέροντα, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.
Και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκμεταλλεύεται την επέτειο του 1821, παρουσιάζοντας ως «εθνική υπόθεση» την στήριξη της κυβέρνησης στις αντιλαϊκές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες με την ΕΕ. Προσπαθεί να χειραγωγήσει το λαό και να τον μετατρέψει σε χειροκροτητή της δήθεν «περήφανης» διαπραγμάτευσης. Όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση, έτσι και η τωρινή αναγορεύει σε εθνικό στόχο τη διασφάλιση της συμμετοχής της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ζητώντας από το λαό να συνεχίσει τις θυσίες του για να συνεχιστεί αυτός ο δρόμος.
Η εργατική τάξη, ο λαός, οργανώνοντας τον αγώνα και τη συμμαχία του μπορεί να κατακτήσει και να βαδίσει σ’ ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και με το λαό στην εξουσία.
Αυτός είναι ο δρόμος μιας πραγματικά περήφανης κι αξιοπρεπούς στάσης του ελληνικού λαού που τιμά πραγματικά την ιστορία και τις αγωνιστικές του παρακαταθήκες.»

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Η συμμετοχή των Θρακών στην Φιλική Εταιρεία και στην Επανάσταση του 1821



ΘΡΑΚΗ-Ιστορία, Λαογραφία, Μουσική, ήθη και έθιμα

Συμμετοχή των Θρακών στην Φιλική Εταιρεία

και στην Επανάσταση του 1821


(Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες του Κιλκίς «Πρωινή» στις 24-3-2015 και «Ειδήσεις» στις 25-3-2015)

Η Θράκη ήταν πολύ κοντά στην πρωτεύουσα του οθωμανικού κράτους, την Κωνσταντινούπολη. Η μικρή απόσταση, η συγκέντρωση πολυάριθμου στρατού για λόγους στρατιωτικούς και πολιτικούς έδινε τη δυνατότητα στον δυνάστη να αντιμετωπίσει πολύ γρήγορα και άμεσα οποιαδήποτε επαναστατική κίνηση και δεν ήταν καθόλου εύκολο να τελεσφορήσει στη Θράκη ένα επαναστατικό κίνημα, όπως έγινε σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και λόγω της ομαλή διαμόρφωσης του εδάφους που δεν παρείχε δυνατότητα ανάπτυξης κλεφτοπολέμου και διαφυγής στα βουνά, όπως γινόταν στις απάτητες βουνοκορφές της νότιας Ελλάδας. Εξ άλλου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της τουρκικοί πληθυσμοί για δημογραφική πολιτική και εθνολογική αλλοίωση του πληθυσμού, γιατί έπρεπε δημογραφικά να υπάρχει, για λόγους ασφάλειας, πιο συμπαγής τουρκικός πληθυσμός.
Παρ’ όλα αυτά οι Έλληνες της Θράκης από τα πρώτα χρόνια της σκλαβιάς είχαν αρχίσει να προετοιμάζονται πνευματικά και ψυχικά για την διεκδίκηση του δικαιώματος της ελευθερίας. Δημιουργήθηκαν εστίες απ’ όπου αναδείχθηκαν πνευματικές προσωπικότητας και άξιοι λειτουργοί της Εκκλησίας και της Εθνικής μας παιδείας που στήριξαν και καλλιέργησαν την Εθνική ιδέα και ενέπνευσαν την ηρωική απόφαση του αγώνα και της θυσίας. Η συμβολή και η προσφορά της Θράκης στην αφύπνιση της εθνικής συνείδησης  όλων των Ελλήνων για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού είναι τεράστια.
Η Θράκη, λόγω της γειτνίασής της με την Κωνσταντινούπολη, το κέντρο της βυζαντινής αυτοκρατορίας, είχε πνευματική άνθηση και ανάπτυξη μεγάλη, μεγαλύτερη από άλλες περιοχές της Ελλάδας. Μεγάλες μορφές πνευματικές έφυγαν από τη Θράκη, όταν αυτή έπεσε στα χέρια του Τούρκου κατακτητή και πήγαν στη Δύση, μεταφέροντας εκεί είτε τον πνευματικό πλούτο της γνώσης, όπως ο Γεώργιος Γενάδιος διδάσκαλος του Γένους στην Επανάσταση του 1821 που γεννήθηκε στη Σηλυβρία Ανατολικής Θράκης και ο Θεόκλητος Πολυείδης, Αρχιμανδρίτης από την Αδριανούπολη, που ήταν από τους πρώτους που ονειροπόλησε την Ανάσταση του Γένους και ήταν επικριτής της ραγιάδικης αντίληψης και πρωτεργάτης της αφύπνισης. Άνθρωπος με μεγάλη μόρφωση, φύση ενθουσιώδη και ποιητική, περιηγήθηκε την Ευρώπη 70 χρόνια πριν από το Ρήγα Φεραίο και ενημέρωσε τους λαούς για το Ελληνικό ζήτημα καλλιεργώντας το επαναστατικό και φιλελληνικό πνεύμα. Στο πολυθρύλητο βιβλίο του ο «Αγαθάγγελος» με τους περίφημους χρησμούς, προέλεγε τη μελλοντική απελευθέρωση του σκλαβωμένου Γένους. Τα λόγια των χρησμών του ήταν θούριο σάλπισμα της Ελευθερίας. Αυτές τις προφητείες μοίραζε αργότερα ο Ρήγας Φεραίος με τον εμπνευσμένο θούριο του.

Συμμετοχή των Θρακών στην Φιλική Εταιρεία

Στα 1814 ιδρύεται στην Οδησσό η Φιλική εταιρία από τους Ξάνθο, Σκουφά και Τσακάλωφ. Κατά την έκφραση του Ιωάννη Φιλήμωνα " Αν οι έλληνες έμποροι της Δύσης εκυοφόρησαν την επανάσταση του '21 και Έλληνες έμποροι της Οδησσού την γέννησαν, οι Έλληνες της Θράκης την εθήλασαν".
Το τέταρτο στην ιεραρχία μέλος της ήταν ο Θρακιώτης Αντώνιος Κομιζόπουλος από την Φιλιππούπολη, έμπορος στη Μόσχα, τον οποίο ο Εμμανουήλ Ξάνθος στα απομνημονεύματά του τον χαρακτηρίζει «Χρηστοήθη και Έντιμον» Ο Κομιζόπουλος σε όλη τη διάρκεια του αγώνα συνέβαλε υλικά και ηθικά. Απόδειξη, του ότι ήταν τέταρτο μέλος στη Φιλική Εταιρεία, αποτελούν τα συνθηματικά τον στοιχεία Α.Ε. (Α.Β. του Τσακάλωφ, Α.Γ. του Σκουφά, και Α.Δ. του Ξάνθου). Το σπίτι του σώζεται μέχρι σήμερα στην Φιλιππούπολη και αποτελεί εθνογραφικό μουσείο. Ακόμη μέλη της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό ήταν οι Θράκες που είχαν τις εμπορικές τους επιχειρήσεις στην Οδησσό Αλέξανδρος, Κυριάκος και Σταμάτιος Κούμπαρης, ο Κων/νος Ξενοκράτης, ο Χατζή-Γεώργιος Δημητρίου κ.ά..

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2e/%D0%93.%D0%93.%D0%9C%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%B7%D0%BB%D1%96.jpg/250px-%D0%93.%D0%93.%D0%9C%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%B7%D0%BB%D1%96.jpg
Ο Γρηγόριος Μαρασλής              
Στα βασικά στελέχη της Φιλικής εταιρίας συγκαταλέγεται και ο μεγαλέμπορος της Φιλιππούπολης Γρηγόριος Μαρασλής, Δήμαρχος Οδησσού και εθνικός ευεργέτης, στο σπίτι του οποίου ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία και πραγματοποιούνταν οι συσκέψεις των μυημένων μελών της. (Σήμερα είναι Μουσείο Φιλικής Εταιρείας). Η Φιλική Εταιρεία απλώνει τα δίχτυα της σε όλη τη Θράκη. Συμμετέχουν μαζικά οι Θρακιώτες στη μυστική οργάνωση. Από τα βασικά στελέχη της Φιλικής Εταιρείας δίνεται βαρύτητα στην οργάνωση στην Κωνσταντινούπολη και την Αδριανούπολη που γίνονται τα κέντρα των Φιλικών. Μεταξύ των σπουδαιότερων Φιλικών της Αδριανούπολης είναι οι Σωτήριος Κώκιας, Δημήτριος Χατζηστάνου και
  Δημήτριος Λέντζογλου.  Στην Αδριανούπολη οι συνεδριάσεις των Φιλικών γίνονταν στο σπίτι του Αμιρά κοντά στη Μητρόπολη.
Ο Ιωάννης Φιλήμων στο "Δοκίμιο παρά της Φιλικής Εταιρείας ", καταγράφει τους παρακάτω Θρακιώτες, όπως καταχωρήθηκαν στα "Θρακικά παρ. του Γ' τόμου:
7. Αθανασίου Θεόδωρος από Φιλιππούπολη, κατήχθηκε το 1820, 29. Ανώνυμος από Φιλιππούπολη, κατήχθηκε το 1820,
45. Αυξεντιάδης Αναγνώστης από Μεσημβρία, το 1820, 54. Κέλκος Αδαμάντιος από Βουλγαρία, το 1817,
78. Γεβίδης Γεώργιος από Μαρώνεια, το 1819, 89. Γκίκας Παρασκευάς από Αίνο, το 1821, 133. Ελευθερίου Ιωάννης από Βάρνα, το 1820,
168. Ιωαννίκιος ιεροδιάκονος (αργότερα Μητροπολίτης) από Γιμουρτζίνα (Κομοτηνή), το 1819,
237. Κομνηνός Αναστάσιος από Μεσημβρία, το 1819, 252. Κουμπάρης Σταμάτιος από Μεσημβρία, το 1819, 253. Κουμπάρης Αλέξιος Δ. από Μεσημβρία, το 1820 254. Κουμπάρης Κυριάκος από Μεσημβρία, το 1818,
255. Κουμπάρης Παναγιώτης Λαμ. από Μεσημβρία, το 1820,
279. Κώκιας Χ. Σωτήρης από Αδριανούπολη, κατήχθηκε το 1821, 281. Κωνσταντινίδης, από Σωζόπολη, το 1821,
286. Κώνστας Δημήτριος, από Αγχίαλο, το 1820,
305. Λέτζογλους Δημήτριος, από Αδριανούπολη, το 1821, 339. Μαρκέλος Λάσκαρης Παπά, από Μάδυτο, το 1819,
407. Νέστορος Ζαφείριος, από Αγχίαλο, το 1821,
4Π8. Νέστωρ Κωνσταντίνος, από Αγχίαλο, το 1821,
411. Νίκογλους Ιωάννης Παπά, από Φιλ/λη, το 1821,
412. Νίκογλους Κωνσταντίνος Παπά, από Φιλ/λη, τπ 1821,
415. Νικολάου Παραιτκενάς, από Βάρνα, το 1821,
416. Νικολάου Κριονάς Παπά, από Λουλέ Μπουργάζ, το 1819,
437. Παλαιολόγος Αντώνιος, από Αγχίαλο, το 1821,
438. Παλαιολόγος Παύλος, από Αγχίαλο, το 1821,
521. Ποργιάτης Θ. Αθανάσιος, από Σέλιμνο, το 1819,
554. Σγουρός Γεώργος, από Αγχίαλο, το 1821,
653. Φραντζεσκασάρωφ Λουκάς, από Αίνο, το 1821,
672. Χατζηϊωάννου Αναστάσιος, από Αγαθούπολη, το 1821,
677. Χατζηστάνου Δημήτριος Ν., από Αδριανούπολη, το 1819,
Από τους 700 που καταγράφει ο Ιωάννης Φιλήμων, οι 31 είναι Θράκες.

Από άλλες πηγές πληροφορούμαστε τους παρακάτω:
Χατζή-Αντώνη Βισβίζη, από Αίνο.
Δόμνα Βιζβίζη από Αίνο
Κομιζοπούλο Αντώνιο, (που προαναφέραμε)
Παπαδόπουλο Κάρπο, από Αίνο Μαλαξό Μακάριο, από Αγχίαλο, (2)
 Λεοντίδη Λέων, από Κωνσταντινούπολη, και
Γεώργιο Αινιάνα,
Παυλίδη, από Αδριανούπολη,
Κομιζόπουλο Γεώργιο, από Φιλιππούπολη, κατηχήθηκε το 1818,
Χατζησλάνογλου Ν. και
Χατζηγιώργη Δημητρίου, από περιοχές του Έβρου
Καράμπελια ή Μπελιά Θανάση.
Στρατής Σκόρδος
Μητροπολίτης Δωρόθεος Πρώιος
Αμυράς από Αδριανούπολη
Γιοβάνης Κουιμτζόγλου
Νικόλαος Χατζή-Ασλάνογλου
Δημήτριος Χατζηγεώργης
Να αναφέρουμε μερικές Θρακικές πόλεις από τις οποίες καταγόταν Θρακιώτες Φιλικοί : Κωνσταντινούπολη, Αίνος, Φιλιππούπολη, Μεσημβρία, Μαρώνεια, Βάρνα, Αγχίαλο, Αδριανούπολη, Μάδυτος, Πύργος και πολλές άλλες. Θα κλείσω αυτή τη μικρή αναφορά για τη συμβολή των Θρακών στη Φιλική Εταιρία, μνημονεύοντας το γεγονός της ¨Θρακικής Αγίας Λαύρας¨. Έτσι, όπως ο Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τα όπλα της επαναστάσεως στην Πελοπόννησο, κατά τον ίδιο τρόπο ο Μητροπολίτης Σωζοπόλεως Παΐσιος στις 17 Απριλίου 1821 όρκισε τους επαναστάτες Θρακιώτες και ευλόγησε τα όπλα τους εκεί όπου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ζωσίμου. Γενικά πάνω από το 1/10 του συνόλου των επώνυμων Φιλικών ήταν Θράκες. Με μεγάλη προσφορά για την πραγμάτωση του εθνικού σκοπού.

Συμμετοχή των Θρακών στον «Ιερό Λόχο» του Υψηλάντη

Η 25η Μαρτίου 1821 θεωρείται ως μέρα έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, είναι η μέρα ύψωσης της Ελληνικής σημαίας στην Αγία Λαύρα. Στην πραγματικότητα όμως, η Επανάσταση αρχίζει πολύ νωρίτερα, τη μέρα που o Υψηλάντης πέρασε τον ποταμό Προύθο, το σύνορο μεταξύ της Pωσίας και των παραδουνάβιων ηγεμονιών (Mολδαβία και Bλαχία), περνώντας από τη Βεσσαραβία και τη Μολδαβία, έφτασε στο Ιάσιο, απ όπου έστειλε τη γνωστή προκήρυξή του: "Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος" σε όλους τους έλληνες. Η μέρα αυτή ήταν η 22η Φεβρουαρίου 1821.
Βέβαια το κίνημα τον Υψηλάντη είχε άσχημο τέλος, όμως οι επιπτώσεις του για την έκβαση τον αγώνα ήταν καθοριστικές.
Πολλοί ήταν οι Θρακιώτες που κατετάγησαν στον "Ιερό Λόχο" του. Οι ίδιοι οι Υψηλάντες στα "Αφιερωτικά” τους προς την Φιλική Εταιρεία έγγραφα, δηλώνουν πατρίδα τους την Κωνσταντινούπολη, που ανήκει στη Θράκη.
Ο επενδύτης της στολής του Ιερολοχίτη Κ. Ξενοκράτη

Οι αδελφοί Ξ ε ν ο κ ρ ά τ η , Κωνσταντίνος και Πασχάλης, γεννήθηκαν στο Σαμμάκοβο των Σαράντα Εκκλησιών, στα τέλη τον 18ου αιώνα, από πολύ φτωχή οικογένεια. Λίγο αργότερα μετανάστευσαν στη Ρουμανία. Ο Κωνσταντίνος και o Πασχάλης κατατάχτηκαν στον Ιερό Λόχο
Οι αδελφοί Ξ ε ν ο κ ρ ά τ η , Κωνσταντίνος και Πασχάλης, γεννήθηκαν στο Σαμμάκοβο των Σαράντα Εκκλησιών, στα τέλη τον 18ου αιώνα, από πολύ φτωχή οικογένεια. Λίγο αργότερα μετανάστευσαν στη Ρουμανία. Ο Κωνσταντίνος και o Πασχάλης κατατάχτηκαν στον Ιερό Λόχο του Αλέξανδρου Υψηλάντη και πολέμησαν το 1821, στο Σκουλένι
και στο Δραγατσάνι, όπου ο Πασχάλης έπεσε μαχόμενος. Ο Κωνσταντίνος ήταν από τους λίγους που γλίτωσαν. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ασχολήθηκε με τη γεωργία και δημιούργησε μεγάλη περιουσία στο Βουκουρέστι. Μαζί με τον άλλο αδερφό τον (Θεόδωρο) ξόδεψαν τη μεγάλη τους περιουσία για φιλανθρωπικά και κοινωφελή έργα. Το σπίτι τους στο Βουκουρέστι έγινε νοσοκομείο της ομογένειας και με έξοδά τους λειτούργησαν σχολεία στο Σαμμάκοβο και τη Βιζύη, παρθεναγωγείο στο Μεσολόγγι, η Θεολογική Σχολή της Χάλκης και άλλα πολλά.
Στο Εθνολογικό Μουσείο της Αθήνας (Παλιά Βουλή), εκτίθενται τα μοναδικά αντικείμενα που υπάρχουν από τον Ιερό Λόχου και ανήκουν στον Κωνσταντίνο Ξενοκράτη. Κάθε 25η Μαρτίου φορούσε με περηφάνια τη στολή του, η οποία μετά το Θάνατο τον, το 1876, χαρίστηκε στο Έθνος από την οικογένειά του.
Ένας άλλος ηρωικός οπλαρχηγός, που πήρε μέρος στους αγώνες της Μολδοβλαχίας, ήταν ο Αθανάσιος Μ π ε λ ι ά ς ή Κ α ρ ά μ π ε λ ι α ς , που γεννήθηκε στην Κορνοφωλιά τον Έβρου γύρω στα 1795. Το όνομα του μαρτυρά τα προβλήματα που δημιουργούσε στους Τούρκους (=μαύρος μπελιάς).
Γνωστός ως καπετάν Θανάσης ήταν αρχηγός αντάρτικου τμήματος στο βουνό Γκίμπρενα της επαρχίας Σουφλίου και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818. Μετά από συνεννοήσεις βρέθηκε στη Μολδοβλαχίας δίπλα στον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Εκεί πολέμησε πριν εκδηλωθεί η επανάσταση στη Νότια Ελλάδα. Μετά την αποτυχία του κινήματος, ο Καραμπελιάς στο δρόμο για την επαναστατημένη Ελλάδα, έπεσε σε ενέδρα και τραυματισμένος πιάστηκε αιχμάλωτος στη Ροδόπη. Σιδεροδεμένος οδηγήθηκε στην Αδριανούπολη όπου και κρεμάστηκε. Για τους Θρακιώτες έγινε Θρύλος. Ο χαμός τον έγινε τραγούδι.
Μαζί την αναφέρεται ότι πολέμησε και ο Γιάννης Κ α ρ α γ ι ά ν ν η ς , από το χωριό Σαχίνκιοϊ Μαλγάρων της Ανατολικής Θράκης, και λέγεται ότι και οι δυο οδήγησαν από περιοχές της Θράκης 1500 πολεμιστές στη Μολδοβλαχία. Εκεί αγωνίστηκε ο συγχωριανός του Καραμπελιά, Γ ι α ν ν α κ ο ύ δ η ς , ο οποίος γλίτωσε και μετά, αφού πολέμησε στη Νότια Ελλάδα, γύρισε στην Κορνοφωλιά του Έβρου. Οι Θρακιώτες τον ονόμασαν Καρακατσιάνη, γιατί φορούσε σαρακατσάνικα ρούχα.
Ένας Αδριανουπολίτης από τους πολλούς, που αγωνίστηκαν με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και έπεσε ένδοξα τον Ιούνιο τον 1821 στο Δραγατσάνι, ήταν ο Κωνσταντίνος Τριτζόπουλης, σύζυγος της καπετάνισσας Άννας Λαούπη Τριτζοπούλον.
Ο Γεώργιος Μαμέλης στη διάλεξή του: " Η προσφορά των Θρακών εις την Επανάσταση του 1821", σημειώνει: " μια άλλη ομάδα επαναστατών από το Ορτάκιοi Αδριανουπόλεως που το όνομα του αρχηγού της μιας μένει άγνωστο, διασχίζει τα
εδάφη της σημερινής Βουλγαρίας, φτάνει στη Μολδαβία και ενισχύει με το στρατό του Υψηλάντη. Παίρνει μέρος στον αγώνα και μετά την αποτυχία της επανάστασης της ηγεμονίες ξεκινά από κει, διασχίζει τη Βαλκανική και. πολεμώντας όπως οι Μύριοι του Ξενοφώντα φτάνει στην Ελλάδα και αγωνίζεται πλάι στους Ρουμελιώτες... " Τελευταία θ' αναφέρουμε σε μια ηρωική οικογένεια, από τη Βύσσα τον Έβρου, της οποίας όλοι οι άντρες πολέμησαν στη Μολδοβλαχία. Πρόκειται για το σοι του Γιώργη Παπά ή Κιχραγιώργου, τα αδέλφια του: Δημήτρη, Μιχάλη, Μανόλη, Σταύρο, Πασχάλη και το γιο του. Ο Κυχραγιώργου πήρε μέρος σε ολόκληρη την εκστρατεία και διακρίθηκε στις μάχες του Γαλάζιου και του Σκουλενίου. Στην τελευταία μάχη, αφού έχασε και τους πέντε αδερφούς του, τραυματίστηκε ο ίδιος βαριά και μεταφέρθηκε μισοπεθαμένος στο Ρώσσικο έδαφος, παρόλο που ζήτησε να πεθάνει κοντά στα αδέρφια του. Διασώθηκε και εγκαταστάθηκε στο Κισνοβιο. Το 1823 μαζί με άλλους Έλληνες, ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα για τη δημιουργία εκστρατευτικού σώματος που θα ξεσήκωνε τη Βόρεια Θράκη. Επειδή προδόθηκε στις Ρωσσικές Αρχές, με το εθελοντικό σώμα του έφυγε και, αφού διέσχισε την Τουρκία, έφτασε στην Ελλάδα και πολέμησε με τον Μαυροκορδάτο στο Μεσολόγγι, με το γενναίο Κολοκοτρώνη στη Δραμπάλα, με τον Καραϊσκάκη στο Χαϊδάρι, Αράχοβα κ.ά. Μετά την απελευθέρωση δεν αμείφθηκε. Έζησε ως ρακοπώλης στην Αθήνα και πέθανε το 1854 από χολέρα.

Ένοπλες εξεγέρσεις στη Θράκη κατά την επανάσταση του 1821

 Τα επαναστατικά κινήματα στη Θράκη. Μετά την έκρηξη της επανάστασης του 1821, διαδέχονται το ένα μετά το άλλο.
Στη Σωζόπολη, στις 17 Απριλίου 1821 ο Μητροπολίτης Παίσιος Πρικαίος κήρυξε ένοπλη εξέγερση του Ελληνισμού της περιοχής, κάτω από την αυστηρή επαγρύπνηση των Τουρκικών αρχών και τη γενική κινητοποίηση των Οθωμανικών δυνάμεων δίνοντας τη μάχη για ζωή και θάνατο. Στις 25 Απριλίου η Σωζόπολη έπεσε. Οι πρόκριτοι και ο Μητροπολίτης κρεμάστηκαν στην πλατεία. Μετά την κατάπνιξη τον κινήματος, όσοι γλίτωσαν, κατέβηκαν στη Νότια Ελλάδα για να συνεχίσουν τον Αγώνα.
Στην Καλλίπολη. Η κυριότερη πληροφορία για την εξέγερση αυτή προέρχεται από Τουρκικές πηγές, συγκεκριμένα από ένα έγγραφο του Μπαϊράμ Πασά προς τον Καδή (ιεροδικαστή) της Βέροιας, στο οποίο μεταξύ άλλων, αναφέρονται: "... αναχώρησα εκ Μικράς Ασίας μετά πολλών στρατευμάτων, κατευθυνόμενος εις Λάρισαν και εκείθεν εις Πελοποννήσον, εως είναι δε γνωστόν, διεπεραιώθην δια του περάσματος του Τσαρδάκ εις Ρούμελην. Επειδή όμως οι ραγιάδες των πέριξ του κόλπου του Σάρρου έδει να επαναφερθούν εις την τάξιν, κατ' ανάγκην εχρονοτρϊβησα επί αρκετάς ημέρας εκεί."Τα χωριά του κόλπου του Σάρρου που ξεσηκώθηκαν ήταν: Πλαγιάρι, Εξαμίλλι, Νεοχώρι, Μεγαρίσι , Καρατσαλή, Καρατζά-Χαλήλ, Σαζλή-Ντερέ, ΑλτίνΤας, Κεσσάνη, Μάλγαρα και Χαριούπολη.
Στο Σαλτικιοι (Λάβαρα Έβρου ) Τριακόσιοι περίπου κάτοικοι και μια Ελληνική ομάδα αιφνιδίασαν και διέλυσαν Τουρκική στρατιωτική μονάδα. Η μανία των Τούρκων ξεσπά εναντίον του κλήρου. Οι απαγχονισμοί των Μητροπολιτών, Τιρνόβου Ιωνιικίου, Δωρόθεου Πρωιου Αδριανουπόλεως, Δέρκων Γρηγορίου, Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, Μυριοφύτου-Γάνου και Χώρας Νεόφυτου, Αγχιάλου Ευγενίου Καραβία, Μεσημβρίας Ιωσήφ Λεφάκη στις αρχές Ιουνίου του 1821 συγκλονίζουν τους επαναστατημένους Έλληνες.
«Πρωταθλητής» μεταξύ των κληρικών, εις τον υπέρ της Πίστεως και Πατρίδος μαρτύριον, ο Αδριανουπολίτης πρώην Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος ο ΣΤ!. Αρνήθηκε να υπογράψει τη διακήρυξη της αποκήρυξης της Ελληνικής Επανάστασης. Συνελήφθη μαζί με άλλους 32 εξέχοντες Αδριανουπολίτες, κακοποιήθηκε απάνθρωπα από τον μαινόμενο τουρκικό όχλο και απαγχονίστηκε την Κυριακή του Θωμά στα κάγκελα του παραθύρου της Μητρόπολης.
Η Σαμοθράκη είχε μυηθεί και αυτή στη Φιλική Εταιρία και παρά τις δυσμενείς συνθήκες απομονωμένου νησιού, οι Σαμοθρακίτες μπήκαν στον ιερό αγώνα. Τον πολυάριθμο τουρκικό στρατό που αποβιβάστηκε στο νησί, δεν μπόρεσαν να τον σταματήσουν με τα λιγοστά όπλα και πολεμοφόδια που διέθεταν οι κάτοικοι παρά την πολύωρη και πεισματώδη μάχη. Οι Τούρκοι λεηλάτησαν σπίτια και εκκλησίες. Από τους βανδαλισμούς έμεινε ένα σκισμένο Ιερό Ευαγγέλιο που βρίσκεται στο Εθνολογικό μουσείο με την επιγραφή «Ιερό Ευαγγέλιο της νήσου Σαμοθράκης, σχισθέν δια τουρκικού ξίφους κατά την επανάστασιν του 1821» Τους κατοίκους που κρύφτηκαν στα δάση, τους έφεραν πίσω με δόλο, ότι θα τους έδιναν αμνηστία. Την 1η Σεπτεμβρίου τους συγκέντρωσαν στην πλατεία και τους άρρενες, περίπου 700 τους κατέσφαξαν αφήνοντας τα κεφάλια τους να κυλούν στον κατηφορικό δρόμο στη θέση «Εφκάς» τα δε γυναικόπαιδα τα πούλησαν στα σκλαβοπάζαρα ενώ άλλους τους κρέμασαν από τα ξάρτια των καραβιών του Καρά Αλή..” Μεταξύ άλλων είναι και οι πέντε Νεομάρτυρες της Σαμοθράκης, Γεώργιος, Εμμανουήλ, Θεόδωρος, Γεώργιος, και Μιχαήλ που βασανίστηκαν ανελέητα για του Χριστού την Πίστη την Αγία.
Ο Μητροπολίτης Μαρώνειας Κωνσταντίνος, ακολουθούμενος από αρκετούς Θράκες πολεμιστές από τη Μαρώνεια και τη Μάκρη, έφτασε στο Άγιο Όρος και ευλόγησε τα όπλα της επανάστασης που κήρυξε ο Σερραίος Εμμανουήλ Παπάς το Μάιο του 1821 στις Καρυές του Αγίου ΄Ορους.

Οι Θράκες στους αγώνες στην υπόλοιπη Ελλάδα

Οι Θράκες, μετά την συντριβή των κινημάτων στην περιοχή τους κατέβηκαν στην κυρίως Ελλάδα και συνέχισαν τον αγώνα. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει για την Αίνο την φημισμένης αυτή από την εποχή του Ομήρου παραλιακή πόλη της Θράκης στο Δέλτα του Έβρου, της οποίας η θαλάσσια ακμή μαρτυρείται από τον 5ο αιώνα, υπήρξε πολύ μεγάλη στην Επανάσταση. Εξίσου μεγάλη, γενναία και σημαντική όσο και η προσφορά των νησιών της Ύδρας, Σπετσών και Ψαρών, γράφει ο ιστορικός. Τα 300 περίπου ιστιοφόρα της, διαφόρων μεγεθών, έπλεαν μέχρι τη Φιλιππούπολη στον πλωτό τότε Έβρο που αποτελούσε δε τη μοναδική διέξοδο της Θράκης προς το Αιγαίο μια και τα άλλα λιμάνια είχαν αποκλειστεί από τα εχθρικά πλοία και εμπόδιζε τα όσα τουρκικά καράβια προσπαθούσαν να μπουν στο Αιγαίο από τα στενά του Ελλησπόντου.
Η έναρξη πρώτα και η ενίσχυση μετά της Επανάστασης, έγινε κυρίως με Αινίτικα πλοία. Σώζεται κατάλογος με τα ονόματα 73 πολεμιστών από την Αίνο που έπεσαν ηρωικά σε διάφορες μάχες, αλλά οι ιστορικοί δεν τους αφιέρωσαν ούτε λίγες γραμμές στο μεγάλο βιβλίο της ιστορίας για να τους γνωρίσουν τα ελληνόπαιδα
Ι) Χατζή-Φραντζής Κούταβος. Αινίτης, καπετάνιος πλοίου. Το 1822 ορίστηκε από τον Στρατοπεδάρχη των Θηβών να πάρει μέρος στον αποκλεισμό του κάστρου της Ευρίπου. Την 20 Ιουνίου 1822 στάλθηκε στον Υπουργό Εσωτερικών και πολέμου για να εφοδιαστεί με πολεμοφόδια. Έλαβε, επίσης, μέρος σε πολλές άλλες απόστολές. Τον Οκτώβριο του 1822, τον φυλάκισαν οι Αρεοπαγίτες γιατί τον θεώρησαν φίλο των αντιπάλων του Οδυσσέα. Το 1827 σε έγγραφο τον αναφέρει ότι εκτός από το πλοίο που βύθισε ο γιος του, Μαργαρίτης, οι εχθροί τον πήραν άλλα δύο καράβια στην Αίνο και όλη την περιουσία τον. Η γυναίκα του και τ’ άλλα παιδιά του αιχμαλωτίστηκαν. Ήταν πατριώτης τίμιος και ευθύς αλλά τελείως αγράμματος.
2) Μαργαρίτης Κούταβος, γιος τον Χατζή-Φραντζή. Το 1820 μετέφερε τον αγωνιστή Κασομούλη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί οι αδελφοί Τοσίτσα τον έδωσαν το 1/4 των πλοίων "Αλκιβιάδης”. Το 1821 ορίστηκε φύλακας της πολιορκίας τον κάστρου της Ευρίπου. Με τον πατέρα τον και τους συγγενείς τον πήραν μέρος στις πολλές μάχες, και ιδίως σε ναυμαχίες, με το μπρίκι των, 12 κανονιών, το ''Ποσειδών”. Το 1822 πήρε μέρος στην εκστρατεία τον Ολύμπου και τον ίδιο πάλι χρόνο μετέφερε άμαχους από τη Χίο στα Ψαρά, μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της. Με 57 άντρες και το πλοίο τον πολέμησε, όπως αναφέρθηκε, στην Εύριπο. Κατά την εισβολή τον Δράμαλη στην Πελοπόννησο, μετέφερε πολλούς στα νησιά. Τον Οκτώβρη τον 1822, οι Αρεοπαγίτες φυλάκισαν τον πατέρα του και κατάσχουν το πλοίο τους, γιατί τους θεώρησαν φίλους των αντιπάλων τον Οδυσσέα. Μετά από αυτά, το 1823, τον παραδόθηκε το πλοίο γυμνό. Αργότερα, τον Ιούνιο, μπροστά στον κίνδυνο, τον επιστρέφουν και τα κανόνια.
Παίρνει μέρος με το Γιάννη Καραβέλλα στη β' πολιορκία της Εύβοιας και προσπαθεί να εμποδίσει τα εχθρικά πλοία. Στις 22-4-1824, βυθίζει το πλοίο τον, για να μην περιέλθει στον εχθρό και σώζεται με τους ναύτες τον στα παράλια τον Ταλαντίου.
Είχε τρεις θυγατέρες κι ένα γιο. Πέθανε το 1865. Είχε συναγωνιστή και τον ξάδελφο του, Κωνσταντίνο Κούταβο (2α), ο οποίος κατά τα έτη 1829-1830, διετέλεσε και γραφεύς της Γραμματείας Εκτελεστικής Επιτροπείας.
3) Καραβέλης Γιάννης (ή Καράβελας), ιδιοκτήτης του " Άγιος Συμεών ". Με 30 άντρες, το 1822, πήρε μέρος στην πολιορκία της Καρύστου και στον κόλπο της Ευρίπου, από το Μάιο τον 22 ως τον Ιανουάριο τον 23, με 35 ναύτες και το πυρπολικό "Αγαμέμνων". Πήρε επίσης μέρος στις επιχειρήσεις της Τριπολιτσάς και της Τζιάς (Κέας).
4) Αντώνιος Χατζή-Βισβιζης. Πλούσιος, φιλικός και εφοπλιστής. Το 1808 παντρεύτηκε τη Δόμνα. Με το μπρίκι τον, την "Καλομοίρα", με 16 κανόνια, 140 ναύτες και ειδική αίθουσα όπου γίνονταν συνεδριάσεις τον Άρειον Πάγου και των Συμβουλίων, παρουσία τον Ανδρούτσου και τον Νικηταρά, το Μάη τον 1821, βοήθησε τους κατοίκους της Κασσάνδρας. Το Δεκέμβριο, σώζει στο Άγιο 'Όρος τον εγκατελιφθέντα Εμμανονήλ Παππά, ο οποίος πέθανε στον πλου και μετακομίστηκε στην 'Υδρα. Από κει πηγαίνει στο Βόλο, το Τρικέρι και στον Ευβοϊκο κόλπο. Οδηγώντας 30 ιστιοφόρα βοήθησε στην εκστρατεία της Ανατολικής Θράκης. Στις αρχές τον 1822 βοήθησε στη Στυλίδα και στον Άγιο Μαρίνο. Μετέφερε τον Οδυσσέα, οπλαρχηγούς και Αρεοπαγίτες. Όταν οι Έλληνες κινδύνευαν να απωθηθούν στη θάλασσα, έστειλε σε βοήθεια βάρκα με 12 πυροβολητές και 2 κανονια και ο ίδιος κανονιοβολούσε από το πλοίο. Νικήθηκαν οι Τούρκοι, πέθανε όμως και ο ίδιος από συμφόρηση (αιμορραγία), ή δολοφονήθηκε λόγω των ερίδων μεταξύ Αρεοπαγιτών και Οδυσσέα. Η σύζυγος τον, η Δόμνα, έκρινε το νεκρό στο σκάφος και συνέχισε τον αγώνα.
5) Δόμνα Χατζή-Βισβιζαινα. Γεννήθηκε στα 1783. Πάντα δίπλα στον Αντώνη, τον άντρα της, και μετά το χαμό τον καπετάνισσα. Εφάμιλλη της Μαντώς Μαυρογένους και της Μπουμπουλίνας. Για μια τριετία ξόδευε από τα δικά της χρήματα για να συντηρεί τους 140 ναύτες της. Όταν το πλοίο αχρηστεύτηκε, το χάρισε στο Ελληνικό κράτος και χρησιμοποιήθηκε ως πυρπολικό το 1824, από τον Πιπίνο, για το κάψιμο της Τουρκικής φρεγάτας "Χαζνέ Γκεμισί ".
Χήρεψε στις 21 Ιουλίου 1822 και είχε 5 παιδιά, 3 αγόρια και 2 κορίτσια. Με τον Καπετάν Σταυρή, συνέχισε το έργο του άντρα της.
6) Ελευθέριος Παλαιός. Με το μπρίκι του " Μιχαήλ Αρχάγγελος " μετέφερε στρατιώτες στην εκστρατεία της Χίου το 1821.
Τιμήθηκαν οι Θρακιώτες του 1821 στο... Μεσολόγγι
Τιμήθηκαν οι Θρακιώτες που αγωνίστηκαν και έπεσαν στην Πολιορκία του Μεσολογγίου.

7) Κάρπος Παπαδόπουλος. Γεννήθηκε, όπως λεει ο ίδιος, στην Αδριανούπολη (και όχι στην Αίνο) το 1785. Ήταν και λόγιος και έγραψε αρκετά συγγράμματα Από το 1822-24 πολέμησε δίπλα στον Οδυσσέα Ανδρούτσο και αγωνίστηκε ως υποπλοίαρχος στον Εύριπο και άλλον. Έλαβε, επίσης, μέρος με τον Υψηλάντη και το Μαυρομιχάλη στη μάχη των Μήλων. Το 1830 ορίστηκε φρούραρχος τον Παλαμηδίου και αργότερα της Ακροκορίνθου. Έφτασε ως το βαθμό τον αντισυνταγματάρχη. Ακόμα, πήρε μέρος στις μάχες της Καρύστου, του Πειραιά, καθώς και στη δεύτερη εκστρατεία της Χίου.
8) Σαράντος Παπίνης, Αινίτης. Με τη σακολέβα τον "Παναγία' χωρητικότητας 250 κιλών, δηλ. έξι τόνων, με 5 ναύτες και μερικά όπλα, βοήθησε στον αγώνα, όπως φαίνεται από έγγραφο τον 1827.
9) Καπετάν Γεώργιος Χουλιάρος. Από την Αίνο κι αυτός, βρέθηκε το 1821, κυβερνήτης του "βριγαντίνου" του, "Άγιος Νικόλαος", στην 'Υδρα, για να βοηθήσει στον αγώνα.
10) Γρηγόριος Κομνηνός Ψαράς. Αινίτης. Στις 28 Απριλίου τον 1821 βρισκόταν με τη “λευκά” του στα Ψαρά.
11) Βασίλειος Χριστόφορος Αινίτης. Στις 17 Οκτωβρίου 1825 πήγε στο
Ναύπλιο από τη Σύρα με τους στρατιώτες του και από κεί το Εκτελεστικό τον στέλνει να πάει στην Ύδρα υπό τον στρατηγό Καρατάσο.
12) Χατζή Εμμανουήλ Τέρογλους. Διοικούσε το πλοίο "Ποσειδών' από το Μάη τον 1821. Βοήθησε στην εκστρατεία της Χίου μεταφέροντας στρατό και φυλάγοντας , τα παράλια. Μετά την αποτυχία έσωσε κόσμο κουβαλώντας τον από τη Χίο στη Σάμο.
35) Άλλοι Θράκες, από έγγραφο του Αθανασίου Ψαλίδα:
Πρωτοσύγγελος του Παναγίου Τάφου, Ιωακείμ Αινίτης
Εμμανουήλ Δημητριάδης από Σηλυβρία,
Νικόλαος Παπά-Θεοδώρου, από τα Καλύβια
Ο Αδριανουπόλεως Γαβριήλ
Γρηγόριος Μιχαήλ, Αδριανουπολίτης
Αντώνιος, ανεψιός του Αγίου Αδριανουπόλεως
ο Φιλιππουπόλεως Κυρίλλος
Κωνσταντίνος, Πρωτοπρεσβύτερος Φιλ/λεως
Γεώργιος Παπά-Ηλιον, Φιλιππονπολίτης
Ιωάννης Παπασταύρου, ιερεύς
Αργύριος Χατζή-Στοϊτζου, Φιλιππονπολίτης
Νικόλαος Παπά, Ραιδεστινός
Φίλιππος Εμμανουήλ, Φιλιππουπολίτης
36) Μπαχάρης Παναγιώτης, Αδριανουπολίτης. Λοχίας του πρώτου τακτικού συντάγματος, υπό τη διοίκηση του Δημητρίου Υψηλάντη. Πήρε μέρος στην εκστρατεία στα παράλια της Πελοποννήσου, στην εκστρατεία της Ηπείρου, στην πρώτη πολιορκία του Ναυπλίου, στην πολιορκία της Κορίνθου. Αργότερα έλαβε μέρος, με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και στις μάχες Κομπότι και Πέτα
37) καπετάν Γεώργης Δημητρίου Ξάνθιος. Με 49 στρατιώτες του, το 1824, ανέλαβε τη φρουρά της Ύδρας.
38) Γυναίκες αιχμάλωτες από τη Φιλιππούπολη. Από επιστολή τους μαθαίνουμε πως πιάστηκαν αιχμάλωτες στην πτώση του Μεσολογγίου και σε διάφορα άλλα μέρη της Πελοποννήσου και της Στερεάς.
Στρατής Σκόρδος, από την Αίνο. Ναύλωσε το πλοίο του στον Κεφαλλονίτη, Ιωάννη Βάμβα. Αυτός με 32 ναύτες κατατρόπωσε τους Τούρκους, σε ναυμαχία κοντά στη Μυτιλήνη.
Καζάζόγλου Κωνσταντίνος. Πήγε στα Ψαρά με δικό του πλοίο. Κατόπιν κυβέρνησε Ψαριανά καράβια και διακρίθηκε στους αποκλεισμούς του Καφηρέα και τον Ευβοϊκού. Πολέμησε δίπλα στον Κριεζώτη σαν μπουλουκτσής στην Εύβοια. Πήγε στην εκστρατεία της Συρίας και πήρε μέρος στην πολιορκία της Ακρόπολης. Από το 1821 ως το 1824 διετέλεσε πλοίαρχος στη ναυμαχία της Σάμου και το1825 στον Κάβο Ντόρο και στην Κέα (Τζια). Από το 1825 ως το 1831 πολέμισε στο Τρικέρι, την Ελευσίνα, την Εύβοια και τη Βοιωτία.
Στρατής Αινίτης. Έπεσε ηρωικά στις μάχες γύρω από την Αθήνα το 1826 και τα οστά του αποτέθηκαν μαζί με αυτά του Καραϊσκάκη στο μνημείο που είχε ανεγερθεί στο Φάληρο.
600 Αινίτες, Μαρωνίτες και Μακρινοί. Αφού πρόσφεραν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους στον Αγώνα, το 1832, από την Ερμούπολη της Σύρον περιμένούν να εποικισθούν σε χώρο που παραχωρήθηκε από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, γιατί ήταν αδύνατο να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.
Στα κείμενα των αγωνιστών γίνεται συχνά λόγος για συναγωνιστές τους από τα μέρη της Θράκης:
Ο αξιωματικός και ιστορικός του πρώτου Ελληνικού Στρατού 1821-1833, Χρήστος Βυζάντιος γράφει: "Ούτοι κατήγοντο ως επί το πλείστον εκ των κατεστραμμένων υπό των Τούρκων επαρχιών και πόλεων της Θράκης, Μακεδονίας, Μικράς Ασίας, των παρ’ αυτές νήσων και λοιπών μερών, προ πάντων δε εκ νέων καλώς ανατεθραμένων και τινών εκπαιδευτών, εχόντων καθαρόν αίσθημα πατριωτισμού. Ούτοι ήλθον εις την Ελλάδα, ίνα υπηρετήσωσι την πατρίδα, μη έχοντες δι ενταύθα ούτε οικείους, ούτε γνώριμους, εύρον καταφύγιον έντιμον εις το τακτικού σώμα”.
Αυτό το κείμενο βασίστηκε μεταξύ άλλων και στις παρακάτω πηγές :
1.Απόστολος Ευθυμιάδης «Η Συμβολή της Θράκης στους Απελευθερωτικούς Αγώνες του Έθνους» Έκδοση Δημοσιογραφικός Οργανισμός Κονδύλη Α.Ε.
2.Μόσχος Κούκος «Ο Ελληνισμός της Θράκης στον Αγώνα του 1821» Εκδόσεις Ερωδιός.
3.Θεοφάνης Μαλκίδης «Η Θράκη στην Επανάσταση του 1821» Ομιλία στην εκδήλωση – παρουσίαση του βιβλίου του Μόσχου Κούκου «Ο Ελληνισμός της Θράκης στον αγώνα του 1821», την Κυριακή 31 Μαρτίου 2013, στο Δημοτικό Σχολείο Θουρίου.
4.Θεόδωρου Κυρκούδη Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΘΡΑΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ 1453 – 1923.
5.Κείμενο ομιλίας του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Θ. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων



Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Θα ξανάρθει, όσα χρόνια κι' αν περάσουν θα ξανάρθει..,



«Θα ξανάρθει, όσα χρόνια κι’ αν περάσουν θα ξανάρθει»
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ειδήσεις» του Κιλκίς στις 4 Γενάρη 2006)

Η προσπάθεια απαξίωσης και συκοφάντησης του Σοσιαλισμού δεν σταμάτησε ποτέ, ιδιαίτερα μετά τις κοσμοϊστορικές ανατροπές της περιόδου 1989-1991. η επίθεση αυτή έχει κύριο στόχο την Σοβιετική Ένωση, τον Στάλιν κ.λ.π. Τελευταία επίθεση, είναι το κατάπτυστο αντικομουνιστικό κείμενο που έγκρινε η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και προωθείται στην Ολομέλεια για ψήφιση.
Το αντικομουνιστικό  μνημόνιο που αναγκάστηκαν να φέρουν για δεύτερη φορά προκειμένου να ψηφιστεί και προετοιμάστηκε από τον Σουηδό βουλευτή Γ. Λίντμπλαντ, κατήγγειλε και καταψήφισε σύσσωμη η ρωσική αντιπροσωπεία που αποτελούνταν από βουλευτές όλων των ρωσικών κομμάτων, έχει τίτλο «Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων».
Πρόκειται για ένα κείμενο - ύβρη στην ιστορία και στην μνήμη των λαών, που εγκαινιάζει μία νέα πιο συστηματική αντικομουνιστική επίθεση. Αλλά και μια νέα πιο αντιδραστική αυταρχική στροφή της Ευρωπαικής Ένωσης στο σύνολό της.
Ποιοι είναι οι στόχοι της επίθεσης αυτής;
Πρώτος στόχος είναι να ξαναγραφεί η ιστορία προς όφελος των ιμπεριαλιστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εισήγησή του ο Γ. Λίντμπλαντ ισχυρίστηκε ότι εάν δεν υπήρχε η Σοβιετική Ένωση, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος  θα είχε τελειώσει πολύ πιο γρήγορα!!! Βεβαίως θα είχε τελειώσει πιο γρήγορα αλλά με νίκη του ναζισμού, κάτι που απέφυγε να πει ο εισηγητής.
Δεύτερος στόχος είναι η κατασυκοφάντηση του Σοσιαλισμού, η παραγραφή των σπουδαίων επιτευγμάτων του και η καταδίκη του και εξίσωσή του με τον φασισμό και τον ναζισμό!!!
Τρίτος στόχος είναι η δικαίωση των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων, από τη ρήψη των πυρηνικών βομβών στην Ιαπωνία, μέχρι την Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ κ.λ.π.
Τέταρτος στόχος είναι η τρομοκράτηση των λαών της Ευρώπης και των κινημάτων της, ούτως ώστε να περάσουν ευκολότερα παραπέρα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν τα όργανα των εργοδοτών, Ε. Ένωση, αστικές κυβερνήσεις, παράλληλα με ένα συνολικότερο πλέγμα αντιδημοκρατικών μέτρων, όπως η πρόσφατη απόφαση για πανευρωπαϊκό φακέλωμα των τηλεπικοινωνιών.
Πέμπτος στόχος είναι το κτύπημα των σημερινών κομμουνιστικών κομμάτων.
Μπροστά σ’ αυτήν την πρόκληση κανείς δεν πρέπει να μείνει παθητικός θεατής. Οι λαϊκές δυνάμεις πρέπει να αντιδράσουν αποφασιστικά και στην πράξη να ακυρώσουν τα αντιδραστικά σχέδια. Το προσκλητήριο δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Απευθύνεται σε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους, γιατί η ιστορία διδάσκει και η σημερινή πραγματικότητα επιβεβαιώνει, πως κάθε φορά που το κομμουνιστικό κίνημα μπήκε στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού, ήταν απλά ο πρώτος στόχος..
Για την σημερινή πραγματικότητα του ιμπεριαλισμού, όμως θα ήθελα να καθορίσουμε μαζί μερικά πράγματα. Έτσι και για κάποιους που πανηγύριζαν, μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων, ότι θα έχουμε ένα καλύτερο κόσμο.
Τι έχουμε λοιπόν σήμερα δεκαπέντε χρόνια από τις κοσμοϊστορικές ανατροπές, μετά τις οποίες ο καπιταλισμός «πήρε το πάνω χέρι;»
·       Τη «Νέα Τάξη» και τις δολοφονικές επεμβάσεις ενάντια σε χώρες και λαούς.
·       Η «Νέα Τάξη» όπως αποτυπώνεται στο ίδιο το εσωτερικό των ΗΠΑ της πιο πλούσιας χώρας του καπιταλιστικού κόσμου, έχει τις εξής συνέπειες για τον αμερικανικό λαό:
1.     Το 1% των πλούσιων μεταξύ του αμερικανικού πληθυσμού (περίπου 2,5 εκατομμύρια) έχουν τόσο εισόδημα, όσο τα 100 φτωχότερα εκατομμύρια.
2.     Το 1% των πλούσιων Αμερικανών κατέχει το 40% του πλούτου της χώρας, ενώ το υπόλοιπο 80% κατέχει μόλις το 15%.
3.     Περίπου 50 εκατ. Αμερικανοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
4.     Υπάρχουν 46 εκατ. Αμερικανοί που δεν έχουν ασφάλεια υγείας.
  •  Στον υπόλοιπο κόσμο;
  1. 88 εκατ. Άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο είναι άνεργοι.
  2. Πάνω από μισό δις. Άνθρωποι ζουν με λιγότερα από δύο δολάρια την ημέρα.

Αλλά και στη  Ευρωπαϊκή Ένωση και στη χώρα μας τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Τα μέτρα που παίρνονται προσπαθούν να επαναφέρουν τα πράγματα στον 18ο αιώνα. Να αναγκάζουν τους εργάτες «να δουλεύουν περισσότερο και να αμείβονται λιγότερο», για να γίνουν τα προιόντα «ανταγωνιστικά». Και όπου «ανταγωνισμός», περισσότερες φθηνές ώρες εργασίας. Όπου «παραγωγικότητα» περισσότερος χυμένος, φθηνός ιδρώτας. Όπου «μεταρρυθμίσεις», ακόμη λιγότερο εισόδημα στους φτωχούς και ακόμη περισσότερα κέρδη στην πλουτοκρατία. Όπου «ελεύθερη αγορά» και «ελεύθερη διακίνηση εργασίας, κεφαλαίων και εμπορευμάτων» λιγότερη δημοκρατία, περισσότερος φασισμός και ατέλειωτη απελπισία του εργαζόμενου. Να έχει δυνατότητα ο εργοστασιάρχης να μεταφέρει τα συμπράγκαλά του στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία, την ΠΓΔΜ και όταν διαμαρτύρεσαι να σου λέει: «Έλα μαζί μου με 120 δολάρια το μήνα».
Αλλά ας γυρίσουμε στην επίθεση που δέχεται ο Σοσιαλισμός που γνώρισε ο κόσμος στον 20ο αιώνα και σ’ αυτούς που θέλουν να συκοφαντήσουν, να λοιδορήσουν και να εξαφανίσουν κάθε τι που τον θυμίζει, γιατί εξακολουθεί να τους προκαλεί φόβο, επειδή ξέρουν ότι μπορεί να αποτελέσει πυξίδα προσανατολισμού της πάλης των λαϊκών κινημάτων. Ο Μαγιακόφσκι έγραψε: «Μπορεί απ’ τους καπνούς και τους πολέμους φλομωμένη/ η γης/ να μην ξανασηκώσει το κεφάλι της; Εμείς οι απλοί άνθρωποι ας απαντήσουμε με το παλιό γνωστό τραγουδάκι:

«θα ξανάρθει, όσα χρόνια κι αν περάσουν θα ξανάρθει»
(και συμπληρώνω εγώ)
«τη φορά αυτή χωρίς τα ίδια λάθη
θα ξανάρθει ρε κουφάλες, σας το λέω,
θα ξανάρθει, και θα είναι οριστικά» ….

Μην το διαβάσετε απλά, τραγουδήστε το. Δίνει μεγαλύτερη αισιοδοξία…..

Κώστας Πινέλης

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Πουλάνε αεροδρόμια

Εξαιρετικά αφιερωμένο στην αριστεροδεξιόστροφη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Ξεσηκωμός


Σοβιετική Ένωση


Στη διαδήλωση


Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Επωνύμως-τα προβλήματα των αγροτών

Τα προβλήματα των αγροτών

Γράφτηκε από τον 
(Δημοσιέυθηκε στις εφημερίδες του Κιλκίς "Πρωινή"  (14-3-2015) και "Ειδήσεις" (18-3-2015)
Η επιχείρηση διάλυσης της αγροτικής παραγωγής είναι διαχρονική, όπως γράψαμε και στο προηγούμενο σχόλιο. Ανασύρω από το αρχείο μου:
Για την αναθεώρηση των προγραμμάτων ΣΑΝΑ1 & ΣΑΝΑ2 και για το νέο πενταετές ως Συμβούλιο Περιοχής 1ης Εδαφικής Περιφέρειας Ν. Κιλκίς, μεταξύ των άλλων προτάσεων, είχαμε προτείνει για τον πρωτογενή τομέα,  στις 7  -  4  -   1997 και τα εξής που έχουν σχέση με τη βελτίωση της αγροτικής παραγωγής:

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ  ΦΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΕΒΑΣΤΟΥ, ΜΕΛΑΝΘΙΟΥ, ΛΕΙΨΥ-ΔΡΙΟΥ,  ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑΣ, ΚΡΗΣΤΩΝΗΣ, ΜΕΤΑΛΛΙΚΟΥ, ΚΟΛΧΙΔΑΣ με αιτιολογία σκοπιμότητας του έργου:  ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ ΝΕΡΟΥ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ -ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
Οι άλλοι φορείς της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης είχαν προτείνει και άλλα  τέτοια έργα, όπως ταμιευτήρες νερού, αρδευτικά έργα κ.λ.π. με το ίδιο σκεπτικό. Tην βελτίωση της αγροτικής παραγωγής. Όλα, μα όλα τα έργα είχαν απορριφθεί, αφού χαρακτηρίστηκαν μη επιλέξιμα, δηλαδή μη αναγκαία!
Την ευθύνη για την εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ, του ΠΟΕ, την έχουν όλοι όσοι άσκησαν εξουσία σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο (Νομάρχες, Δήμαρχοι) αλλά και τα επαγγελματικά και συνδικαλιστικά όργανα που πρόσκεινται στα δύο κόμματα της εξουσίας και είχαν την πλειοψηφία. Οι αγροτοπατέρες που όταν τους λέγαμε, για παράδειγμα, «ότι οι χωματερές που άνοιξαν θα θάψουν μέσα την αγροτική οικονομία μας πρόγκιζαν.
Αλήθεια μπορούν να μας πουν το 1994 πόσες κτηνοτροφικές εκμεταλεύσεις υπήρχαν στον νομό Κιλκίς και πόσες έμειναν σήμερα; Μπορούν να μας πουν τι έγιναν μια σειρά από δυναμικές καλλιέργειες, ιδιαίτερα στην περιοχή της Παιονίας;
Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει η κατάσταση την στιγμή που από τις αρχές του 2015  θα εφαρμόζεται η νέα ΚΑΠ;
Η νέα ΚΑΠ είναι συνέχεια των προηγούμενων και χειρότερη σε ό,τι αφορά την επιβίωση των μικρών και μεσαίων αγροτών. Προβλέπει ότι η ανακατανομή των κοινοτικών πόρων και η αναδιανομή θα είναι υπέρ των μεγάλων, για να συγκεντρωθεί η παραγωγή στις μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές μονάδες, καθώς και ο προσανατολισμός σε ορισμένα προϊόντα, απ' όπου θα ευνοηθούν οι μεταποιητές. Το κυριότερο είναι τα κριτήρια της κατανομής τους και οι αλλαγές συγκριτικά με πριν. Αυτές οι αλλαγές συνοψίζονται στα εξής:
α) Οι επιδοτήσεις θα δίνονται ανά στρέμμα, ανεξάρτητα από την καλλιέργεια και το κόστος παραγωγής. Ο μεγάλος χαμένος θα είναι οι μικροκληρούχοι και κυρίως αυτοί που είχαν καλλιέργειες και δικαιώματα με υψηλές επιδοτήσεις άνω των 100 ευρώ/στρέμμα
β) Νέο στοιχείο αποτελεί και το λεγόμενο "πρασίνισμα" της ΚΑΠ (...). Αποκρύβουν τον πραγματικό στόχο το "πρασινίσματος" ο οποίος δεν είναι άλλος από την αύξηση της επιδότησης κατά 30% σε όσους έχουν πάνω από 150 στρέμματα και αφήνουν ακαλλιέργητο το 5% και από το 2017 το 7% της καλλιεργήσιμης γης τους.. Αυτό σημαίνει ότι σημαντικές παραγωγικές εκτάσεις δεν θα καλλιεργηθούν.  Αλλάζει ο ορισμός του δικαιώματος που θα επιδοτείται, ωστόσο δεν είναι γνωστός!
γ) Με τη νέα ΚΑΠ θα παίρνουν επιδοτήσεις όσοι χαρακτηρίζονται "ενεργοί αγρότες". Αντίθετα, μέχρι σήμερα οι κοινοτικές επιδοτήσεις δίνονται σε όσους καλλιεργούν ανεξάρτητα αν είναι ή όχι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.
δ) Ο πυλώνας 2 της νέας ΚΑΠ περιλαμβάνει τις επιδοτήσεις για τη γεωργική ανάπτυξη (επιχειρηματικές επιδοτήσεις) και διοχετεύουν περισσότερα λεφτά που μεταφέρουν από τον 1ο πυλώνα τις άμεσες επιδοτήσεις. Οι όροι και οι προϋποθέσεις μειώνουν σημαντικά τις ενισχύσεις και αναδιανέμουν τους πόρους για να εξυπηρετήσουν τις αναδιαρθρώσεις που προωθούν.
Με όλα τα παραπάνω ποια έννοια έχουν οι συνάξεις που οργανώνουν για να «ακούσουν» και να «συγκεντρώσουν» τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες; Να σταματήσουν να «παίζουν» με τους αγρότες και οι ίδιοι οι αγρότες να μην δέχονται άλλο την «πολιτικούλα»   και το «δούλεμα».

«Κλάιν Μάιν Πουτς»
η «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη» Είναι σε όλους μας γνωστό ότι η ΕΡΤ3 ήταν το ποιοτικότερο κανάλι της τηλεόρασης. Αν και οι μετρήσεις την εμφάνιζαν με χαμηλή σχετικά θεαματικότητα, εν τούτοις, όποιον και να ρωτούσες δεν υπήρχε περίπτωση να μην ήξερε και να μην έβλεπε κάποια ή κάποιες από τις πολύ καλές εκπομπές όπως:  «Ελλήνων δρώμενα», «Αληθινά σενάρια»,  «Λυράρηδες του Αιγαίου»,  «Ο τόπος και το τραγούδι του»,  «Του νερού τα παραμύθια»,    «Ονείρου Ελλάς»,  «Εκατογραφία», «Κυριακή στο χωριό».
Όπως επίσης είναι γνωστό η ΕΡΤ3 η ελεύθερη, ξαναεκπέμπει με τους απολυμένους που δεν δέχθηκαν να υπογράψουν για εργαστούν στην ΝΕΡΙΤ.
Πριν μερικές μέρες η ΕΡΤ3 μετέδωσε την  ταινία, ντοκιμαντέρ –ταινία, «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη» ή «KLAIN MAIN PUTS» του Νίκου Αλευρά η προβολή της οποίας απαγορεύτηκε να παιχτεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1012 από το διευθυντή του Δημήτρη Εϊπίδη, γιατί: Α) Είναι μια κωμική μουσικοχορευτική τραγωδία για τη γερμανική οικογένεια και για όλα τα σχολεία! Β) Είναι μια τρυφερή ταινία για τους τρυφερούς. Γ) Μια ευαίσθητη ταινία για τους ευαίσθητους. Δ) Μια βίαιη ταινία για τους βίαιους. Ε) Μια κακιά ταινία για τους κακούς. Στ) Μια ερωτική ταινία για τους ερωτικούς. Ζ) Και το «κλου»: δεν είναι ταινία… είναι προκήρυξη της μυστικής ερωτικής εΠΑΝαστατικής οργάνωσης όλων των Ελλήνων, που περιμένουν το σύνθημα για να κάνουν «ντου» στη δυστυχία και την κατάθλιψη όλης της Ευρώπης και για να ξαναφέρουν την ελληνική ΕΥΤΥΧΙΑ κι ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ!
 «Κριτικός τέχνης δεν είμαι, ούτε κριτικός κινηματογράφου ,ούτε βέβαια  μύστης του στενού πολιτιστικού γίγνεσθαι. Γνωρίζω ωστόσο αρκετά, γύρω από την ελληνική γραμματεία, τον ελληνικό τρόπο ζωής και την αρχέγονη φιλοσοφία της -- που συνεχίζεται» αλλά η ταινία τα είπε όλα καθαρά και σταράτα, σε λιγότερο από δύο ώρες και τα «έριξε»  στους Ευρω-παίους, ιδιαίτερα στους Γερμαναράδες. Βλέποντάς την «κατουριέσαι από το γέλιο και μέσα από την ψυχαγωγία και το αυθόρμητο γέλιο, συγχρόνως παίρνεις τόσες γνώσεις  και πληροφορίες, που ισοδυναμούν με  ταχύρυθμο μεταπτυχιακό». Αν δεν την είδες, να την δεις!
•  Κλάιν Μάιν: Έλα μωρέ, Χαλαρά, Σιγά το πράμα, Κλάιν + Μάιν, Πιες την λεμονίτα σου και μη σε νοιάζει. Χέσε ψηλά κι αγνάντευε και κόσμο μη γυρεύεις.
•  Κλάιν Μάιν Πουτς : Στα αρχή, διά σου-μας
(τα παραπάνω πρωτοειπώθηκαν που αλλού; στην Θεσσαλονίκη)
Οι Εβρίτες είναι «Άλλης μάνας γέννα»
Ο Ιωάννης Βερυβάκης (γεν το 1930) είναι στρατηγός εν αποστρατεία του ελληνικού στρατού που διετέλεσε αρχηγός ΓΕΣ  (1989-1990), αρχηγός ΓΕΕΘΑ (1990-1993) και πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ (1991-1992).
Μετά την αποστρατεία του  και με αφορμή μια από τις συχνές κρίσεις με την Τουρκία κλήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή για να το θέμα και σε ερώτηση που αντιδρούν οι κάτοικοι του ¨Εβρου  που συχνά έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλες συγκεντρώσεις στρατευμάτων γεγονός που έχει επίπτωση στην κοινωνική και οικονομική τους χωή, μεταξύ άλλων είπε:
«Οι Εβρίτες είναι άλλης μάνας γέννα. Έχω υπηρετήσει ως διοικητής σε πολλές μονάδες στον Έβρο και πραγματικά είναι να τους θαυμάζει κανείς πως αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Εντάξει, μου έλεγαν. Είμαστε εδώ στον ακριτικό Έβρο, καταλαβαίνουμε την κατάσταση, μέσα από τις δυσκολίες συνεχίζουμε τη ζωή μας, σπέρνουμε τα χωράφια μας, αντέχουμε πολλές φορές και την καταστροφή της παραγωγής μας, βοηθάμε όσο μπορούμε και αν χρειαστεί θα πεθάνουμε μαζί με τα στρατευμένα μας παιδιά. Είναι πραγματικά θαυμάσιος κόσμος κατέληξε ο στρατηγός».
Τα παραπάνω μου ήρθαν στο νου και φέτος με τις πλημμύρες (για άλλη μια χρονιά) στον Έβρο.
Σε καμιά περιοχή της Ελλάδας δεν υπάρχει αντιπλημμυρική προστασία και γίνονται καταστροφές κατά καιρούς, αλλά αυτό που γίνεται στον Έβρο δεν συγκρίνεται.
Και φέτος για άλλη μια φορά αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο νομός Εβρου είναι ανοχύρωτος μπροστά στα καιρικά φαινόμενα. Η αντιπλημμυρική του προστασία, που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε πριν περίπου 50 χρόνια, δεν μπορεί σήμερα να προστατέψει τις περιουσίες των αγροτών και των κατοίκων της περιοχής. Ετσι, για άλλη μια χρονιά, έσπασαν αναχώματα και πλημμύρισαν οικισμοί, σπίτια, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, γεωργικές και κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, προκλήθηκαν ζημιές σε αντλιοστάσια, οδοποιία, γεωτρήσεις. Την κύρια ευθύνη για αυτήν την, τραγικά επαναλαμβανόμενη, κατάσταση δεν έχουν τα καιρικά φαινόμενα (ούτε οι κακοί Βούλγαροι που αφήνουν τα νερά), αλλά η πολιτική που ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, οι διάφορες συγκυβερνήσεις, πολιτική, δηλαδή, μείωσης των δημοσίων επενδύσεων για έργα και υποδομές στον αγροτικό τομέα.
Αλλωστε, οι επιλογές της ΕΕ, που υποστηρίζουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, δεν κινούνται στην κατεύθυνση ανάπτυξης και προστασίας της αγροτικής παραγωγής και της μικρομεσαίας αγροτιάς, γι' αυτό και έργα, όπως αρδευτικά, φράγματα, αντιπλημμυρικά, αποστραγγιστικά κλπ., κρίνονται μη επιλέξιμα. Σοβαρές όμως ευθύνες έχουν και οι περιφερειακές και δημοτικές αρχές του νομού. Αντί να αναδείξουν τη χρόνια παλαιότητα και ανεπάρκεια της αντιπλημμυρικής προστασίας του νομού, την πρωτόγονη διαχείριση των υδάτινων πόρων, το ελλιπέστατο αποστραγγιστικό σύστημα, σπεύδουν κάθε φορά και επικαλούνται το «ακραίο» των καιρικών φαινόμενων, για να δικαιολογήσουν την εγκληματική πολιτική τους.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Οι Γερμανιές αποζημιώσεις



Γερμανικές αποζημιώσεις

(Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες «Ειδήσεις» και «Πρωινή» του Κιλκίς τον Μάη του 2013. Το αναρτώ για την επικαιρότητά του
μετά τον τελευταίο  «θόρυβο» για το θέμα)

 Αποτελεί ξεφτίλα να μιλάμε για πολεμικές αποζημιώσεις εν έτει 2013, δηλαδή για ένα ζήτημα που έπρεπε να το είχαμε θέσει από την  12 Οκτώβρη του 1944 ημέρα απελευθέρωσης της Ελλάδας.  Η σημερινή ανακίνηση του θέματος από την πλευρά της τρικομματικής κυβέρνησης, μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης που συνέταξε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για το ακριβές ύψος των διεκδικήσεων από τη Γερμανία, είναι αποπροσανατολιστική για την ουσία του θέματος και βολική για τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Γερμανίας προκειμένου να καταπραϋνθεί η λαϊκή αγανάκτηση από τα βάρβαρα μέτρα, αλλά και προκάλυμμα νέων, αφού ελάχιστες  πιθανότητες δικαίωσης υπάρχουν σήμερα.

Οι πολεμικές αποζημιώσεις και το ΚΚΕ

Κατ’ αρχήν το  πρώτο και μόνο κόμμα που από το 1952  έβαλε το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων, ήταν το ΚΚΕ, τότε παράνομο, με την ηγεσία του ευρισκόμενη στις Σοσιαλιστικές Χώρες και με πολλά στελέχη μέλη και τους οπαδούς του , όμηρους του μετεμφυλιακού μισαλλόδοξου κράτους. Μάλιστα η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ έβαλε το θέμα και στον Βάλτερ Ούλμπριχτ (Walter Ulbricht, 30 Ιουνίου 1893 - 1 Αυγούστου 1973) που ήταν Γερμανός κομμουνιστής ηγέτης και πολιτικός, Γενικός Γραμματέας του Κόμματος SED από το 1950 έως το 1971, που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρόωρη ανάπτυξη και καθιέρωση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ανατολική Γερμανία), ο οποίος συμφώνησε να δώσει η Ανατολική Γερμανία το μερτικό της, εάν έκανε το ίδιο και η Δυτική Γερμανία.
Το πολιτικό προσωπικό των αστικών κομμάτων της Ελλάδας, πιστό στην παράδοση του ραγιαδισμού, της υποτέλειας, που υπήρχε από την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό, δεν έβαλε ποτέ το ζήτημα, αντίθετα…

Ο Μαξ Μέρτεν, η Φρίκη (Β. Φρειδερίκη) και ο ΤΑΞΗ-άρχης Καραμανλής.

Το πολιτικό προσωπικό της μεταπολεμικής Ελλάδας έδειξε την δουλικότητά του κατ΄αρχήν γιατί έδειξε ανοχή στους Γερμανούς εγκληματίες πολέμου και στους ντόπιους συνεργάτες τους.
Παράδειγμα η υπόθεση Μαξ Μέρτεν, που ήταν ανώτερος Γερμανός αξιωματικός στη διάρκεια της κατοχής στην Βόρεια Ελλάδα, υπεύθυνος για την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και Ελλήνων πατριωτών. Ο Φασίστας, εγκληματίας πολέμου το Καλοκαίρι του 1959 διάλεξε για τις διακοπές του τη Θεσσαλονίκη «με την οποία τόσες και τόσες ωραίες αναμνήσεις τον συνέδεαν από το θεάρεστο έργο που έκανε εκεί…»
Η κυβέρνηση του ΤΑΞΗ-άρχη (και όχι εθνάρχη) Καραμανλή δεν ενοχλήθηκε, όμως ο αρχηγός του Γραφείου Διώξεως Εγκληματιών Πολέμου αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ανδρέας Τούσης ένας ακέραιος δικαστικός, αγρυπνούσε, τον συνέλαβε τον δίκασε ως εγκληματία πολέμου και τον έκλεισε στις φυλακές.
Η Φρειδερίκα, παλιό μέλος της χιτλερικής νεολαίας, εξοργίστηκε και μαζί με την Μπον αξίωσε την απελευθέρωσή του. Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν ήθελε και πολύ για να ενδώσει.  Μετά από πολλά δούνε και λαβείν και «συγκλονιστικές αποκαλύψεις του Μέρτεν» (δεν είναι της ώρας να αναφερθούν), στις αρχές του 1960 με νομοθετικό διάταγμα, χάριν τους Ελληνογερμανικής φιλίας, ο δήμιος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης αφέθηκε ελεύθερος!!!

Η διαγραφή των χρεών της Γερμανίας και το «οικονομικό θαύμα».

Στις 27 Φλεβάρη του 1953 υπογράφηκε η Συμφωνία του Λονδίνου από την Ομοσπονδιακή Γερμανία και 21 κράτη. Η συμφωνία αυτή επέτρεψε στη Γερμανία να σβήσει το μισό της χρέος για ολόκληρη την περίοδο του Γ’ Ράιχ. Ήταν μια καλή πρώτη εκκίνηση για το λεγόμενο «Οικονομικό θαύμα» του Καγκελάριου Αντενάουερ.
Το 1946 όμως, η Γερμανία είχε καταδικαστεί να πληρώσει 7,160 δις. δολάρια στην Ελλάδα για τις καταστροφές, 3,5 δις. δολάρια για το κατοχικό δάνειο, επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αρπάχτηκαν, αποζημιώσεις για τα ολοκαυτώματα 100 πόλεων και οικισμών και τα θύματά τους. ποσό που εγκρίθηκαν από τη συμφωνία του Λονδίνου.
Τα ποσά αυτά ποτέ δεν τα διεκδίκησε το ελληνικό κράτος των «Πλαστήρων», των «Παπάγων», των «Μητσοτάκηδων», των «Καραμανλήδων» και των «Παπανδρέου».

Η Σύμβαση του Καραμανλή με την Δ. Γερμανία

Μάλιστα η κυβέρνηση Καραμανλή αποποιήθηκε ουσιαστικά τις αποζημιώσεις την 30 Μαρτίου του 1960, με την υπογραφή της «Σύμβασης Περί Επιλογής και Τοποθετήσεως Ελλήνων εργατών εις Γερμανικάς επιχειρήσεις»,. Αυτό ήταν το ξεκίνημα της πιο έντονης μετανάστευσης των Ελλήνων, που βιώθηκε όσο καμία άλλη. Ήταν η κορύφωση και το τέλος του μαζικού ξενιτεμού των Ελλήνων προς την Αμερική, την Αυστραλία, την Αφρική, τον 20ο αιώνα.
Βάπτισαν την Ελλάδα «ψωροκώσταινα» και έστειλαν «τα καλύτερα παιδιά μας στην ξενιτιά» όπως τραγούδησε και ο Στελάρας, για να θησαυρίζει το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.
    «Ευλογία του Θεού», αποκάλεσαν η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι τη μετανάστευση στη Γερμανία. «Κατάρα του Θεού» και «σύγχρονο σκλαβοπάζαρο» ήταν για τη φτωχολογιά της χώρας μας. «Ήταν η εποχή που λέγαμε ότι: η Ελλάδα παράγει πέτρες και  Gastarbeiter (φιλοξενούμενοι εργαζόμενοι) όπως τούς αποκαλούσαν ή Katzelmacher, όπως υποτιμητικά χαρακτήριζαν στη Βαυαρία τους μετανάστες, που προέρχονται από τις νότιες χώρες. Σκληρά τα πρώτα χρόνια όπως διαπίστωσαν οι μετανάστες που κλήθηκαν και αυτοί να γίνουν θυσία για το «Οικονομικό Θαύμα» της Γερμανίας.
    Ειδικά στο ξεκίνημα, η στέγαση των μεταναστών εργατών γινόταν σε παραπήγματα, τα οποία, εν μέρει, προέρχονταν από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπως αναφέρεται στα αρχεία του Κέντρου Τεκμηρίωσης και του Μουσείου DOMiD, της Κολωνίας. Κάθε εργάτης είχε στη διάθεσή του ένα κρεβάτι σε κουκέτα, ένα ντουλάπι που κλείδωνε, μια θέση στο τραπέζι του φαγητού και μια καρέκλα ανά άτομο. Οι εστίες, χωρισμένες ανά φύλο (αν υπήρχαν αντρόγυνα έπρεπε να χωρίσουν), συχνά αποτελούσαν τμήμα των εργοστασιακών εγκαταστάσεων.
    Αν με κάτι είχαν να αντιπαλέψουν, με όλες τους τις δυνάμεις, οι μετανάστες από την αρχή, αυτό ήταν το «ακόρντ» (πλαφόν στην παραγωγικότητα), που όσοι προσπαθούσαν να το ξεπεράσουν για να πάρουν πριμ, κατέληγαν, σε πολλές περιπτώσεις, με σοβαρά προβλήματα υγείας. Ταυτόχρονα, προκαλούσαν την αντιπάθεια των Γερμανών συναδέλφων τους, που έμεινα πίσω, καθώς τα «ακόρντ» ανέβαιναν συνεχώς. Ξεπερνούν το 1,5 εκ. οι Έλληνες που πέρασαν συνολικά από τη Γερμανία. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, έως το 1973, όταν η Γερμανία πάγωσε μονόπλευρα όλες τις συμβάσεις πρόσληψης αλλοδαπών, μετανάστευσαν περίπου 600.000 Έλληνες εργάτες. Σήμερα, σε όλη τη Γερμανία, οι Έλληνες υπολογίζονται στις 350.000.
Τα παραπάνω για να ξαναθυμηθούμε μερικά πράγματα, τώρα που το σύστημα ξαναδιώχνει τα νιάτα της πατρίδας μας στην ξενιτιά και μάλιστα αυτή τη φορά τα σπουδασμένα και ειδικευμένα.
Αποδεχόμενη τη γερμανική ενοποίηση στο πλαίσιο της Συνθήκης της Μόσχας, η Ελλάδα στερήθηκε τη τελευταία δυνατότητα να αξιώσει αποζημιώσεις.
Σήμερα οι οφειλές της Γερμανίας  προς την Ελλάδα, όσον αφορά τις καταστροφές στην οικονομική υποδομή της χώρας, τα ολοκαυτώματα, το κατοχικό δάνειο κ.λ.π., έχουν υπολογιστεί με αγοραστική αξία δολαρίου του 1938, που σημαίνει ότι το ύψος των οφειλών ξεπερνά σε σημερινές τιμές τα 162 δις ευρώ χωρίς τους τόκους.
Αλλά για όλους του λόγους που αναφέραμε είναι μικρές οι πιθανότητες να δοθούν οι πολεμικές αποζημιώσεις παρ’ όλο που μερικοί πουλάνε καθυστερημένα «λεβεντιά».

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Ένα γράμμα….





Σπάνιες είναι οι φορές που ένα γράμμα εκφράζει τόσο αυτόν που το έγραψε. Την στάση του στη κοινωνία, τα πιστεύω του, τη φιλοσοφία του, γενικά ολόκληρη τη ζωή του. Είναι σπάνιες οι φορές  ένα γράμμα να είναι αυτός που το έγραψε, όπως συνέβη με το γράμμα που άφησε ο Χαρίλαος Φλωράκης. Ένα γράμμα, στερνή, σεμνή υπογραφή στο τέλος μιας ζωής συνεπούς, σεμνής, δοσμένης στον αγώνα για τα δίκαια του λαού. Μιας ζωής ταυτισμένης με τις μεγαλύτερες στιγμές του λαϊκού κινήματος, μιας ζωής ταυτισμένης με το Κόμμα.
Αυτός ήταν ο δρόμος που επέλεξε ο σύντροφος Χαρίλαος και τον ακολούθησε με απαράμιλλη συνέπεια μέχρι το τέλος. Ο σύντροφος Χαρίλαος που έφυγε «πλήρης ημερών» όχι γιατί έφτασε τα 90. αλλά γιατί η ζωή του ήταν γεμάτη από δράση και προσφορά. Μπορεί κάποιος να «φύγει στα 50 του και να είναι τόσο γεμάτη η ζωή του που να είναι σαν να έζησε δύο ζωές. Έτσι πιστεύω πρέπει να μετριέται και αυτό το νόημα πρέπει να δίνεται στο «έφυγε πλήρης ημερών».
Αγαπημένε μας σύντροφε
Ο θάνατός σου, το προσκύνημα, η ταφή σου είναι κιόλας παρελθόν. Αλλά μην νοιάζεσαι. «Οι σποράδες φεύγουν, η σπορά μένει και καρπίζει». Εσύ έφυγες, εμείς μένουμε και συνεχίζουμε. Εξάλλου  σου δώσαμε το λόγο μας εκεί ψηλά στη Ραχούλα την ώρα που το κλαρίνο του Κ. Ζησόπουλου έπαιζε το γλυκόπικρο σκοπό που παρήγγειλες στον Πετρολούκα Χαλκιά. Την ώρα  που το κλαρίνο το «έλεγε»  το μοιρολόι που μας κτυπούσε κατευθείαν στην καρδιά.
Θα το κρατήσουμε το κόμμα «με τα γνωστά σύμβολά του, την Μαρξιστική-Λενινιστική ιδεολογία του το πρόγραμμά του και τις αρχές του».
Σου δώσαμε το λόγο μας όταν ανηφορίζαμε για το Παλιοζογλώπι (μια πραγματική διαδήλωση, ένα λαϊκό κόκκινο ποτάμι), αφού μαζέψαμε στο δρόμο τα αγριολούλουδα που χρειαζόμασταν. Και δεν τον δώσαμε μόνο σε σένα, αλλά και σε ολόκληρες στρατιές νεκρών που συνάχθηκαν στο προσκλητήριο που έγινε. Σε χιλιάδες σεμνές σκιές αγωνιστών που κύκλωσαν την Ραχούλα, που γέμισαν τις πλαγιές και τα φαράγγια των Αγράφων. Ήταν εκεί όλοι αυτοί που  έδωσαν τη ζωή τους για το καλό του λαού για το μέλλον του τόπου, για να ζήσουν οι επόμενες γενιές καλύτερα.
Δώσαμε το λόγο μας. Δε θα βάλουμε ποτέ ούτε άνω, ούτε κάτω τελεία στις υποχρεώσεις, στη δράση. Κοιμήσου ήσυχος εκεί ψηλά στον Άη Λια. «Όπως και νάναι τούτη η γή θάμαστε στην πρώτη τη γραμμή». Και θα σε φυλάξουμε από τα «αγρίμια». Γιατί εμείς ξέρουμε…
Όλοι σε παινεύουν τώρα που έφυγες. Κάποιοι  γιατί το αισθάνονται και το πιστεύουν πραγματικά. Πολλοί γιατί έχουν το σκοπό τους. Ανάμεσά τους και οι «πρώην», οι οπορτουνιστές που μαζί με τους ιμπεριαλιστές προπαγανδίζουν ότι ο Σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, αλλά και η πάλη για την οικοδόμηση ξανά του Σοσιαλισμού ανήκουν στο παρελθόν.
Όμως το μάθαμε το παραμύθι. Έτσι θυμήθηκαν  τον Μπελογιάννη, τον Άρη.. Εμφανίζουν ένα λαϊκό ηγέτη από την μια και ένα κόμμα λαθών από την  άλλη. «Επαινούν τους νεκρούς συντρόφους μας παλιοί και νεοφώτιστοι κατήγοροι, για να συκοφαντήσουν έτσι πιο πειστικά το Κόμμα. Παινεύουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς». 
Τους απαντάμε με τα δικά σου λόγια. «Ανεξάρτητα από τα λάθη που έκανε το κόμμα, ποτέ δεν έκανε το λάθος να βάλλει τα συμφέροντα των ξένων και ντόπιων εκμεταλλευτών, πάνω από τα συμφέροντα του λαού. Ποτέ δεν έκανε το λάθος να τα «διπλώσει» όταν θιγόταν η ανεξαρτησία της χώρας».
Μην νοιάζεσαι Καπετάνιε
Το ΚΚΕ θα παραμείνει πάντοτε έτσι δογματικό και αμετανόητο στην υπεράσπιση των αρχών και των αξιών, που κάποιοι, άλλοι, έχουν διαγράψει για να βάλλουν στη θέση μας τον ρεαλισμό μας υποταγής και το συμβιβασμό.
Γι αυτό κοιμήσου ήσυχος αγαπημένε μας σύντροφε. Ποτέ δε θα σταματήσουμε να τραγουδάμε το πιο όμορφο τραγούδι που ειπώθηκε ποτέ. «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». 

ΚΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ ΜΑΣ.

Κώστας Πινέλης


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ειδήσεις» του Κιλκίς

το Κιλκίς της πίκρας μας



Το Κιλκίς της πίκρας μας
των ψευδαισθήσεων και των οραμάτων μας

(Το άρθρο γράφηκε και δημοσιεύθηκε στην πρώτη έκδοση της εφημερίδας «Γνώμη» το 2004)

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 70 ήρθα πρώτη φορά στο Κιλκίς για να γνωρίσω τους συγγενείς της γυναίκας μου, αγάπησα αμέσως αυτή την πόλη και ένοιωσα ότι θα μπορούσα να ζήσω εδώ. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με τράβηξε ώστε είκοσι χρόνια αργότερα να εγκατασταθώ μόνιμα με την οικογένειά μου.
Κανείς πιστεύω δεν μπορεί να πει τι είναι αυτό που τον κάνει να αγαπήσει ένα τόπο. Κάποιοι λένε, είναι οι άνθρωποι. Κάποιοι ο τόπος και οι άνθρωποι μαζί. Όμως πιστεύω ότι δεν είναι οι άνθρωποι, σίγουρα δεν είναι οι άνθρωποι. Πρώτα γνωρίζεις τον τόπο. Τους ανθρώπους τους γνωρίζεις αργότερα με τα χρόνια και μπορεί να σε διαψεύσουν σε σχέση με το πώς τους περίμενες να είναι. Εξ άλλου οι φίλοι μου και γενικά όλη η ζωή μου για τα χρόνια που γίνονται οι πρώτες φιλίες και δημιουργούνται οι εμπειρίες γενικά, έχουν να κάνουν με το χωριό μου το Ηράκλειο του Λαγκαδά που έζησα μέχρι τα πρώτα εφηβικά μου χρόνια και με τη Νεάπολη της Θεσσαλονίκης όπου έζησα μέχρι τα 45 μου.
Ο τόπος λοιπόν είναι αυτός που αγάπησα, αν και το Κιλκίς που αρχικά γνώρισα δεν διέφερε πολύ από την «μικρή και μελαγχολική πολίχνη» του Μωσέ Ελιγιά. Ένας λόφος με «πέντε καμένα πεύκα και ένα κυπαρίσσι» μια  εκκλησιά «αυστηρή» που η κατασκευή της χρονολογείται στα μέσα του 19ου αιώνα, μερικά όμορφα κτίρια γύρω από τη Μητρόπολη που δεν είναι καν νεοκλασικά.
Το πρώτο που με τράβηξε ήταν το τοπίο που είδα, όταν ανέβηκα για πρώτη φορά στον λόφο και έστρεψα το βλέμμα προς τον νοτιά. Ήταν η ίδια εικόνα, το  ίδιο βουνό, το Ντεβέ Καράν της Σάντας που έβλεπα  από το χωριό μου  όταν γύριζα το βλέμμα  προς το βορά. Και ύστερα ο κάμπος που δεν είναι «ταψί» όπως στον τόπο που γεννήθηκα, αλλά κυματιστός, μου έγινε ανεξήγητα ελκυστικός,  καθώς έτσι όπως είναι γεωλογικά απλωμένος,  σου δίνει την αίσθηση της απεραντοσύνης, της ελευθερίας, με τους απλωμένους ανοιχτούς ορίζοντες και που τώρα που τον βλέπω καθημερινά μου είναι ακόμη πιο ελκυστικός καθώς  αλλάζει τη φορεσιές του. Την πράσινη την Άνοιξη με το ξύπνημα της φύσης, τη χρυσαφί το Καλοκαίρι όταν ωριμάζουν οι καρποί, και τη καφετιά το Φθινόπωρο και που το φως που τον λούζει, το φως που αλλάζει τα μεγέθη και τα διευρύνει, σου δίνει τη δυνατότητα να έχεις τη ψευδαίσθηση ότι μετουσιώνεται, γίνεται θάλασσα που αγκαλιάζει τις παρυφές της πόλης και πως κάπου μπροστά σου, δίπλα στα τελευταία σπίτια, υπάρχει απάνεμο λιμάνι.
Το σημερινό Κιλκίς έχει αλλάξει σημαντικά από τότε που το γνώρισα και μετά από δώδεκα χρόνια μόνιμης κατοικίας θα έλεγα όχι προς το καλύτερο. Η παλιά κηπούπολη δεν υπάρχει πια. Όλα έχουν πάρει το χρώμα του τσιμέντου, αυτού που χρωμάτισε  όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Το μπετόν που άλωσε, μαζί με το πράσινο κα τους ελεύθερους χώρους, τις παραστάσεις και τις μνήμες μας και απειλεί να αλώσει και τις ψυχές μας.
Στο σημερινό Κιλκίς μας πικραίνουν όλα αυτά που οραματιζόμαστε αλλά λείπουν. Οι υποδομές που εξαγγέλλονται και δεν γίνονται ή που όταν αρχίζουν δεν λένε να τελειώσουν. Η έλλειψη χώρων πολιτισμού άθλησης και αναψυχής. Μας ταλανίζει η δυσκολία εξασφάλισης σταθερής δουλειάς και εισοδήματος για να ζούμε με αξιοπρέπεια. Μας  εξοργίζει η υποκρισία των αιρετών της αυτοδιοίκησης ότι «όλα πηγαίνουν καλά» ενώ δεν πάνε, και θέτουν σε δοκιμασία την ευαισθησία και την κουλτούρα μας με πολιτική και επιλογές που ακυρώνουν στη πράξη τη λαϊκότητα θεσμών και λειτουργιών της αυτοδιοίκησης.
Και ο κόσμος; Είπαμε στην αρχή. Μπορεί να μην είναι όπως τον περίμενες. Να περίμενες να μην συμβιβάζεται σε κάποια πράγματα. Να μην παρακαλάει για τα αυτονόητα. Να μην βολεύεται με ημίμετρα και κουκουλώματα. Να διεκδικεί αυτά που δικαιούται. Ίσως να είναι έτσι γιατί έχει πικρές εμπειρίες και μνήμες από δύσκολες εποχές…. Πως όμως να μην αναγνωρίσεις ότι όταν φωνάζεις στο δρόμο «αδελφέ» γυρίζουν όλοι, ότι μιλάνε και τα λένε όλα φωνάζοντας δυνατά, και πως όταν λένε χωρατά, γελάνε με την καρδιά τους…….

Κώστας Πινέλης