Το «αντίο» του Μαραντόνα στον Φιντέλ Κάστο

Συγκκλονιστικός ο αποχαιρετισμός του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα μέσω «Facebook» στον Φιδέλ Κάστρο.

Αναλυτικά ο Ντιεγκίτο έγραψε:

«Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστος μου, που με συμβούλευε, εκείνος που μου τηλεφωνούσε ανά πάσα στιγμή για να συζητήσουμε για την πολιτική, το ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ.
Ποτέ δεν έκανε λάθος, για μένα ο Φιδέλ ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο μεγαλύτερος. Η καρδιά μου πονάει, γιατί ο κόσμος χάνει των σοφότερο όλων.
Δεν μπορεί ο καθένας να θάψει μία δικτατορία και να αμφισβητήσει αντιμετωπίζοντας την αμερικανική αυτοκρατορία.
Δεν μπορεί ο καθένας να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο.
Δεν μπορεί o καθένας να χαμηλώσει την παιδική θνησιμότητα από 42% σε 4%.
Δεν μπορεί ο καθένας να παρουσιάσει περισσότερους από 130.000 γιατρούς, εξασφαλίζοντας 1 γιατρό για κάθε 130 άτομα, με το υψηλότερο ποσοστό των γιατρών ανά κάτοικο στον κόσμο.
Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη ιατρική σχολή του κόσμου, με 1500 ξένους γιατρούς ανά έτος και 25.000 απόφοιτους ιατρικών σχολών από 84 χώρες.
Δεν μπορεί ο καθένα να στέλνει περισσότερους από 30.000 γιατρούς να εργάζονται σε περισσότερες από 68 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 600.000 αποστολές.
Δεν μπορεί ο καθένας να φτιάξει την μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, χωρίς παιδικό υποσιτισμό.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να δημιουργήσει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής, χωρίς το πρόβλημα των ναρκωτικών.
Δεν μπορεί ο καθένας να πετύχει 100% σχολική εκπαίδευση.
Δεν μπορεί ο καθένας να ταξιδέψει στη χώρα του χωρίς να δει ένα παιδί να κοιμάται στο δρόμο.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να παρουσιάσει τη μόνη χώρα στον κόσμο που συναντά την οικολογική βιωσιμότητα.
Δεν μπορεί ο καθένας να επιτυγχάνει για το λαό του 79 χρόνια προσδόκιμο ζωής.
Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει εμβόλια κατά του καρκίνου.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να έχει τη μόνη χώρα που εξαλείφθηκε η μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί του ιού HIV.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει τα περισσότερα Ολυμπιακά μετάλλια στη Λατινική Αμερική.
Δεν μπορεί ο καθένας να έχει δεχθεί πάνω από 600 απόπειρες κατά της ζωής του και 11 πρόεδροι των ΗΠΑ να προσπαθούν να τον ανατρέψουν.
Δεν μπορεί ο καθένας να επιβιώνει μετά από 50 χρόνια αποκλεισμού και οικονομικού πολέμου.
Δεν μπορεί ο καθένας να φτάνει τα 90 του χρόνια, με πολύ εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ιστορία.
Αγαπήθηκε από εκατομμύρια. Παρεξηγήθηκε από πολλούς άλλους. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς, είναι να τον αγνοήσει».

«Ανεξαρτησία σημαίνει να έχεις το κεφάλι σου μέσα στο στόμα του λύκου και να του λες άντε γαμήσου» Fidel Castro

«Ανεξαρτησία σημαίνει να έχεις το κεφάλι σου μέσα 

στο στόμα του λύκου και να του λες άντε γαμήσου» 
Fidel Castro

«Εφυγε» από τη ζωή ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης

Μια ζωή δοσμένη στον λαϊκό επαναστατικό αγώνα

Ο Φιντέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους (το πλήρες όνομα) γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926, από γονείς με ισπανική καταγωγή, στο Μπιράν. Για πολλές δεκαετίες ηγήθηκε της επαναστατικής διαδικασίας στην Κούβα για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. (Αναλυτικά τα βασικότερα στοιχεία του πλούσιου βιογραφικού του παρατίθενται στην Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ).

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φιντέλ Κάστρο, ως ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, αντιμετώπισε δεκάδες απόπειρες δολοφονίας που οργανώθηκαν από τον ιμπεριαλισμό και τους μισθοφόρους του. Ο Φιντέλ παρέμεινε στην ηγεσία της χώρας μέχρι το 2008.

Στρατιώτης στη «μάχη των ιδεών»

Στις 19/2/2008 ο Κουβανός ηγέτης, που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, ανακοίνωσε ότι δεν θα αποδεχτεί τη θέση του Προέδρου του Κρατικού Συμβουλίου και του Ανώτατου Διοικητή στη συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας.

Σημείωνε τότε: «Λόγω της κατάστασης της υγείας μου, αρκετοί στο εξωτερικό θεώρησαν ότι η προσωρινή παραίτησή μου στις 31 του Ιούλη του 2006 από τα καθήκοντα του Προέδρου του Κρατικού Συμβουλίου, τα οποία ανέλαβε ο Α΄ Αντιπρόεδρος, Ραούλ Κάστρο, ήταν τελική. Ομως, ο Ραούλ, που είναι επίσης υπουργός Αμυνας εξαιτίας των προσωπικών του ικανοτήτων, αλλά και άλλοι σύντροφοι της ηγεσίας του Κόμματος και του κράτους, ήταν απρόθυμοι να με θεωρήσουν εκτός της δημόσιας ζωής, λόγω της ασταθούς κατάστασης της υγείας μου.

Ηταν μια άβολη κατάσταση για μένα απέναντι σε έναν εχθρό που είχε πράξει οτιδήποτε μπορούσε για να απαλλαγεί από μένα, και με διστακτικότητα υπάκουσα».

Καταλήγοντας ανέφερε: «Δε σας αποστέλλω αποχαιρετιστήριο μήνυμα. Η μόνη μου επιθυμία είναι να παλέψω ως στρατιώτης στη μάχη των ιδεών. Θα συνεχίσω να γράφω, στη στήλη "Στοχασμοί του συντρόφου Φιντέλ". Θα αποτελέσει ένα ακόμα όπλο, στο οπλοστάσιο που διαθέτουμε, στο οποίο μπορείτε να βασίζεστε. Πιθανά να ακουστεί η φωνή μου. Θα προσέχω». Από τότε, οι δημόσιες εμφανίσεις του Φιντέλ ήταν λίγες, με τελευταία την παρουσία του στο τελευταίο 7ο συνέδριο του ΚΚ Κούβας, στις 16 Απρίλη 2016.

 

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θα ζει για πάντα στην ιστορική μνήμη και τη συλλογική συνείδηση των λαών όλου του κόσμου

Ο Φιντέλ Κάστρο αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και ιδιαίτερα στον κουβανικό λαό, στον αγώνα που δίνει και σήμερα ενάντια στο αμερικανικό εμπάργκο, που συνεχίζεται, και όλες τις προσπάθειες υπονόμευσης του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στις οποίες πρωτοστατούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
Ο Φιντέλ Κάστρο θα ζει για πάντα στην ιστορική μνήμη και τη συλλογική συνείδηση των λαών όλου του κόσμου, των καταπιεσμένων στον αγώνα για την απαλλαγή της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την τελική νίκη, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Hasta la victoria siempre».

Οι "συμφώνως τω νόμω…"

Εν Ριπή Οφθαλμού

Οι συμφώνως τω νόμω…

Προσπαθώ να καταλάβω διαβάζοντας την ανακοίνωση της Πανελλαδικής Συντονιστικής των Μαθητών (αυτός ήταν ο «ανώνυμος» φορέας που την συνέταξε), που μοίραζε η Κνίτισα έξω από το 2^ο ΓΕΛ και από τι ακριβώς έπρεπε να προστατεύσει τους μαθητές και το σχολείο «του» ο Διευθυντής και την «κατέδωσε» στην Αστυνομική αρχή και μάλιστα ήταν ο μοναδικός μάρτυρας για να παραπεμφθεί σε δίκη.

Αυτή δε  η ενέργεια  ήρθε λίγες μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, με τα αδικαίωτα ακόμη αιτήματα «Ψωμί, Παιδεία> Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία». Είναι φαίνεται αναχρονιστικό και γραφικό και προπάντων επικίνδυνο να συζητάς ανοιχτά, για δημόσια, δωρεάν και υψηλού επιπέδου Παιδεία για όλους. Και δεν είναι το πρόβλημα το «μέσα» ή «έξω» η «λίγο παραπέρα» από το σχολείο. Ο στόχος είναι η επιβολή σιωπής νεκροταφείου μπροστά στο κλιμακούμενο κύμα αγωνιστικού ξεσηκωμού στα σχολεία γι αυτό κλιμακώνεται η προσπάθεια τρομοκράτησης και καταστολής από την κυβέρνηση, (με το ηθικό πλεονέκτημα της "αριστερής κυβέρνησης) τους μηχανισμούς και τους πραιτοριανούς της που συνεχίζει την πολιτική απαξίωσης και ιδιωτικοποίησης της Παιδείας που ξεκίνησε από τους ΝΔ-ΠΑΣΟΚΟΥΣ.

Θυμήθηκα τα γυμνασιακά μου χρόνια της βίας και νοθείας και της μισαλλοδοξίας 1962-63. Λες και ήταν χθες! Μαθητές τότε, γράφαμε στη ζούλα -γιατί έπεφταν αποβολές!- πάνω στα θρανία ή στα τετράδιά μας το σύνθημα της εποχής: «Προίκα στην Παιδεία κι όχι στη Σοφία - 15% για την Παιδεία». Και ακόμη ότι στις 8 Φεβρουαρίου 1963, καθηγητές και δάσκαλοι, είχαν γυρίσει στα σχολεία επιστρατευμένοι μεν από την κυβέρνηση της ΕΡΕ του Καραμανλή, αλλά με «το κεφάλι ψηλά», μετά από «αγώνα δι' αποχής απεριορίστου διαρκείας».

Ήταν τότε που οι καθηγητές μας ήταν δίπλα μας και όχι απέναντί μας και  οι γονείς μας πίσω μας να μας στηρίζουν.

Σήμερα επικαλούνται το νόμο ξεχνώντας ότι οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης, ότι με βάση αυτούς τους νόμους βρίσκονται στα δικαστήρια μαθητές, αγρότες, εργαζόμενοι, με βάση αυτούς τους νόμους καταστέλλονται οι κινητοποιήσεις μέχρι και των συνταξιούχων.

Προκαλεί εντύπωση η θέση που πήραν για το θέμα, «αυτόκλητοι», «ετερόκλητοι» «κατά παραγγελίαν» υπερασπιστές του κ. Λυκειάρχη, τονίζοντας πόσο ηθικός και καλός εκπαιδευτικός είναι. Δεν είπε κανένας ότι είναι «ο πιο ανήθικος και άτιμος του χωριού» και ούτε μπορούμε εμείς να αξιολογήσουμε πόσο καλός εκπαιδευτικός είναι. Αυτό μπορούν να το πουν οι μαθητές του. Την συγκεκριμένη ενέργεια καταγγείλαμε, όπως την…άλλη της μαζικής αποβολής  μαθητών γιατί συμμετείχαν σε κινητοποίηση. Γι’ αυτά πρέπει να πάρουν θέση.

Α. η «κυρία» ή «η γυναίκα» όπως την αποκαλούν κάποιοι, είναι μέλος της ΚΝΕ και τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ δεν φοράνε κουκούλες ούτε στο πρόσωπο (οι αγωνιστές δε φοράνε κουκούλες), αλλά κυρίως δε «φοράνε κουκούλες» στην ιδεολογία τους και στα πιστεύω τους.

Να μην ξεχάσω να ρωτήσω:  Πως πάνε τα ιδιαίτερα «τα συμφώνως τω νόμω;» Mε την καλή έννοια…

Κώστας Πινέλης

 (δημοσιεύτηκε και στις εφημερίδες "Ειδήσεις" και "Πρωϊνή" του Κιλκίς