Γυναίκα, το άλλο μισό του ουρανού

8 Μάρτη, Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας

Σήμερα είναι η 8η Μάρτη, η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, της γυναίκας που εγκυμονεί και γεννάει τη ζωή, αλλά ακόμη που συμβολίζει τη μαχητική, αγωνιστική στάση ζωής των εργαζόμενων γυναικών που διεκδικούν τα σύγχρονα δικαιώματά τους στην εργασία, στη μόρφωση, στην κοινωνική στήριξη της μητρότητας, στον ελεύθερο χρόνο.

Είναι μέρα που μας θυμίζει ότι οι γυναίκες της εργατικής τάξης, του λαού μας, με τη θέληση και δράση τους, μπορούν να δώσουν νέα δυναμική στον αγώνα.

Είναι αφιερωμένη στην γυναίκα «Μπουμπουλίνα», «Δόμνα Βισβίζη», στη γυναίκα της Ηπείρου στην εισβολή των Ιταλών, στην «Ηλέκτρα Αποστόλου» στη γυναίκα της Αντίστασης και του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας», στη γυναίκα «Το άλλο μισό του ουρανού».

Το παρακάτω σπάνιο ποίημα, είναι μικρό αφιέρωμα με αφορμή την «Ημέρα της Γυναίκας». Ανήκει στο νεαρό Ευρυτάνα ποιητή και πρωταντάρτη του Άρη, τον ηρωικό Δώρη Άνθη (Νίκος Ζωγραφόπουλος). Γράφτηκε και τραγουδήθηκε για πρώτη φορά στις 8 Μαρτίου του 1943, όταν μία αντάρτικη ομάδα του ΕΛΑΣ, με πολιτικό καθοδηγητή το Δώρη, γιόρτασε την επέτειο στο Κρίκελλο Ευρυτανίας. 

ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

«Δούλευε, δούλευε γυναίκα

πολέμα μια ψυχή για δέκα

σ’ αυτόν τον κόσμο το σκληρό

από το σπίτι στο εργαστήρι

μεσ’ στο χιονιά, μεσ’ στο λιοπύρι

δίχως να βρεις αναπαυμό.

Γυναίκα της αγάπης το λουλούδι

του βίου χάδι και τραγούδι

πιστή συντρόφισα γλυκειά

πολέμα για να ζήσης τα παιδιά σου

πολέμα για τη λευτεριά σου».

(Το ποίημα από το blog του “ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ»)

-------------------------------

Βούλιαξαν οι ώμοι σου,

Και ένα ποίημα με έναν πίνακα της Ηλέκτρας Στρατωνίου, ζωγράφου και ποιήτριας από την Χαλκιδική,(Εαπό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε. Ε. Λ.).

Πάλι… ξανά… γυναίκα

«Βούλιαξαν οι ώμοι σου,

το σάλιο στεγνό στο στόμα,

δάκρυα αλμύρισαν την θάλασσα,

σύνορα και μονοπάτια

τις γάμπες σου χάραξαν,

γέμισε το κορμί σου

τάφους μικρούς,

δίχως ονόματα

σταυρούς και λουλούδια.

Τυφλά τα μάτια σου

αρνούνται τον ήλιο,

αχτένιστα τα μαλλιά σου

στεφανωμένα με αγκάθια,

πετροβολούν τον έρωτα!

– Ανάθεμα! στον σπόρο

που κάρπισε μέσα σου,

στις γέννες σου όλες

ανάθεμα ρίχνεις ….

ταϊσανε τον θάνατο…

του Χάροντα τα γλέντια…..

στου Άδη τις γιορτές !

Ύστερα …….

Πίκρα – κλάμα έγινες,

σε είπανε Γυναίκα!

Προσφυγιά και ορφάνια

… Γυναίκα σε φωνάξανε!

Σκεύος ηδονής και υπομονής

πάλι …. ξανά…. Γυναίκα!

Έγινες επανάσταση,

το σύνθημα σ αγώνες,

Γυναίκα … πάλι ! Γυναίκα !

Αγάπη – Γυναίκα !

– Συμπόνια – Γυναίκα !

…. για Όλους !!!

Τώρα Τι ;;;

-ΣΥΡΙΑΑΑΑΑ – …………

– ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΗΗΗΗ – ……..

Τώρα Που ;;;

Βούλιαξαν οι ώμοι σου

στα ερείπια …………

Μικροί τάφοι στο κορμί σου …..

…………………………….

Ουρλιαχτά – νανουρίσματα …..

……………………………………..

– Γυναίκα …. ξέρεις …..

…- Δεν τρομάζουν…τα παιδιά….

…… ούτε ξυπνάνε ….

ήσυχα θα΄ναι … πέθαναν ….

– Κλάψε …. κρύο είναι

το σάβανο …. τραγούδα !

– … ένα μήλο …. αμάν ….

… .. κι άλλο μήλο …αμάν …

νύχτωσε ο κόσμος ……

…και τι θα γίνω.»

Από herko σ

(Από herko)